Douglass C. North - KamilTaylan.blog
4 maja 2021 18:09

Douglass C. North

DEFINICJA Douglassa C. Northa

Douglass C. North (1920-2015) był amerykańskim ekonomistą i laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii w 1993 r., Wraz z Robertem Williamem Fogelem za zastosowanie teorii ekonomii i metod ilościowych w historii gospodarczej. Jego badania skupiały się na tym, jak instytucje wpływają na rozwój gospodarczy.

ZŁAMANIE Douglassa C. Northa

Urodzony w 1920 roku w Massachusetts Douglass North uzyskał tytuł licencjata i doktorat. z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. Stanowiska dr Northa obejmowały pracę jako starszy pracownik naukowy wolnorynkowego think tanku Uniwersytetu Stanforda, Hoover Institution. Zanim został ekonomistą, służył jako nawigator w Merchant Marines. Dr North wykładał ekonomię i historię na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis oraz na Uniwersytecie Waszyngtońskim w Seattle.

W swoim autobiograficznym szkicu na oficjalnej stronie internetowej Nagrody Nobla ekonomista pośrednio uznaje ducha czasu z Berkeley za przyczynę „wyraźnego zamiaru, że to, co chciałem zrobić ze swoim życiem, to ulepszanie społeczeństw, a sposobem na to było aby dowiedzieć się, co sprawiło, że gospodarki działały tak, jak działały, a co nie ”. To zaprowadziło go na ścieżkę do dogłębnego zbadania roli instytucji w ekonomicznych wynikach narodu. Jego pierwsza poważna praca, The Economic Growth of the United States od 1790 do 1860 roku, opierała się na neoklasycznej teorii ekonomii, ale dręczące wrażenie, że istnieją niedociągnięcia w założeniach leżących u podstaw tej szkoły myślenia, skłoniło do zintensyfikowania badań. „Długofalowe słabe wyniki gospodarcze nie można było wyjaśnić w ramach neoklasycznych” – podsumował North. W ważnej pracy uzupełniającej Structure and Change in Economic History, opublikowanej w 1981 r., Historyk ekonomii porzucił neoklasyczne założenie, że instytucje są wydajne.

Dr North spędził następne trzy dekady na studiowaniu historii gospodarczej w oparciu o to zrewidowane pojęcie nieodłącznej nieefektywności instytucji politycznych. Za ten wkład podzielił się Nagrodą Nobla z ekonomii w 1993 roku.