Stopień dźwigni finansowej – definicja DFL

Jaki jest stopień dźwigni finansowej – DFL?

Stopień dźwigni finansowej (DFL) to wskaźnik dźwigni, który mierzy wrażliwość zysku firmy na akcję (EPS) na wahania jej dochodów operacyjnych w wyniku zmian w jej strukturze kapitałowej. Stopień dźwigni finansowej (DFL) mierzy procentową zmianę EPS dla jednostkowej zmiany dochodu operacyjnego, znanego również jako zysk przed odsetkami i podatkami (EBIT).

Wskaźnik ten wskazuje, że im wyższy stopień dźwigni finansowej, tym bardziej zmienne będą zyski. Ponieważ odsetki są zwykle kosztem stałym, dźwignia powiększa zwroty i EPS. Jest to dobre, gdy dochód operacyjny rośnie, ale może stanowić problem, gdy dochód z działalności operacyjnej jest pod presją.

Formuła DFL to

DFL można również przedstawić za pomocą poniższego równania:

DFL=EBITEBIT – Interest\ text {DFL} = \ frac {\ text {EBIT}} {\ text {EBIT} – \ text {Interest}}DFL=EBIT  – odsetki

1:42

Co mówi Ci stopień dźwigni finansowej?

Im wyższy DFL, tym bardziej zmienny będzie zysk na akcję (EPS). Ponieważ odsetki są stałym wydatkiem, dźwignia powiększa zwroty i EPS, co jest dobre, gdy dochód operacyjny rośnie, ale może stanowić problem w trudnych czasach ekonomicznych, gdy dochód operacyjny jest pod presją.

DFL jest nieoceniony, pomagając firmie ocenić wielkość zadłużenia lub dźwigni finansowej, którą powinna wybrać w swojej strukturze kapitałowej. Gdyby dochód z działalności operacyjnej był względnie stabilny, to zyski i EPS również byłyby stabilne, a firma mogłaby sobie pozwolić na zaciągnięcie znacznej kwoty długu. Jeśli jednak firma działa w sektorze, w którym dochody operacyjne są dość zmienne, rozsądne może być ograniczenie zadłużenia do łatwo zarządzalnych poziomów.

Wykorzystanie dźwigni finansowej różni się znacznie w zależności od branży i sektora biznesowego. Istnieje wiele sektorów przemysłu, w których firmy działają z dużym stopniem dźwigni finansowej. Sklepy detaliczne, linie lotnicze, sklepy spożywcze, rozdziału 11.

Przykłady obejmują RH Macy (1992), Trans World Airlines (2001), Great Atlantic & Pacific Tea Co (A&P) (2010) i Midwest Generation (2012). Co więcej, nadmierne wykorzystanie dźwigni finansowej było głównym winowajcą, który doprowadził do kryzysu finansowego w USA w   latach 2007-2009.  Upadek Lehman Brothers  (2008) i wielu innych wysoce lewarowanych instytucji finansowych są głównymi przykładami negatywnych konsekwencji, które są z nimi związane. z wykorzystaniem wysoce lewarowanych struktur kapitałowych.

Przykład korzystania z DFL

Rozważ poniższy przykład, aby zilustrować tę koncepcję. Załóżmy, że hipotetyczna firma BigBox Inc. ma dochód operacyjny lub zysk operacyjny przed odsetkami i podatkami (EBIT) w wysokości 100 milionów USD w roku 1, z kosztem odsetek w wysokości 10 milionów USD i posiada 100 milionów akcji w obrocie. (Dla jasności pomińmy na razie wpływ podatków).

EPS dla BigBox w roku 1 wyniósłby zatem:

Stopień dźwigni finansowej (DFL) to:

$100 Million$100 Million – $10 Million=1.11\ frac {\ text {\ 100 mln $}} {\ text {\ 100 mln $} – \ text {\ 10 mln $}} = 1,11100 milionów  – 10 milionów dolarów

Oznacza to, że na każdy 1% zmiany w EBIT lub przychodzie operacyjnym, zysk na akcję zmieniłby się o 1,11%.

Teraz załóżmy, że BigBox ma 20% wzrost przychodów operacyjnych w roku 2. Warto zauważyć, że koszty odsetkowe pozostają na niezmienionym poziomie 10 milionów dolarów również w roku 2. EPS dla BigBox w roku 2 wyniósłby zatem:

W tym przypadku wskaźnik EPS wzrósł z 90 centów w roku 1 do 1,10 USD w roku 2, co oznacza zmianę o 22,2%.

Można to również uzyskać z liczby DFL = 1,11 x 20% (zmiana EBIT) = 22,2%.

Gdyby zamiast tego EBIT spadł do 70 milionów dolarów w roku 2, jaki byłby wpływ na zysk na akcję? Wskaźnik zysku na akcję spadłby o 33,3% (tj. DFL o 1,11 x -30% zmiana EBIT). Można to łatwo zweryfikować, ponieważ EPS w tym przypadku wyniósłby 60 centów, co oznacza spadek o 33,3%.