Określenie

Co to jest denominacja?

Nominał odnosi się do klasyfikacji jednostek według podanej lub nominalnej wartości instrumentów finansowych, takich jak banknoty lub monety, a także dla papierów wartościowych, obligacji i innych inwestycji.

Dlatego też nominał może być używany do kwotowania waluty bazowej w transakcji forex lub waluty kwotowanej w aktywach finansowych. Takie użycie terminu pomaga zdefiniować akceptowalną płatność w transakcjach i jednostkę monetarną, w której jest wyceniana, na przykład przy wskazaniu obligacji denominowanych w dolarach amerykańskich wyemitowanych przez zagraniczny rząd.

Zrozumienie denominacji

Najczęściej nominał jest jednostką wartości lub numerairem, nadawaną pieniądzom lub walutom, takim jak monety i banknoty, a także innym instrumentom finansowym, które zachowują ustaloną wartość, takim jak obligacje emitowane przez rząd. Wartość nominalna takiego papieru wartościowego o stałym dochodzie jest często nazywana jego „wartością nominalną”, ponieważ pojawia się na awersie lub awersie instrumentu finansowego.

W Stanach Zjednoczonych, banknoty wydawane przez większość bankomatów (bankomatów) są dostępne tylko w niektórych nominałów. Na przykład niektóre bankomaty oferują banknoty 20-dolarowe i 100-dolarowe, podczas gdy inne mogą wydawać banknoty o wartości 10 i 50 dolarów. W transakcji handlowej eksporter z siedzibą w Europie może wystawić kupującemu fakturę w dolarach amerykańskich, dokonując transakcji denominowanej w dolarach amerykańskich. Podczas gdy większość towarów była notowana w dolarach, począwszy od 2011 r., Towary takie jak ropa naftowa mogły być kwotowane w innych walutach, takich jak euro.

Niektóre podmioty zagraniczne będą emitować papiery wartościowe denominowane w innej walucie niż ich własna. Na przykład rząd Argentyny wyemitował dług państwowy denominowany w dolarach amerykańskich, a niektóre przedsiębiorstwa spoza USA emitują akcje denominowane w dolarach.

Wartości normalne jako nominały

Nominał obligacji lub innej inwestycji o stałym dochodzie jest równy wartości nominalnej obligacji, czyli kwocie płaconej w terminie wykupu. Można kupować obligacje o różnych nominałach, od 50 do 10 000 dolarów. Kiedy kupuje się obligację wzajemną, jest ona sprzedawana za kwotę poniżej określonego nominału, ponieważ różnica między ceną sprzedaży a wartością w terminie zapadalności pełni funkcję podobną do odsetek uzyskanych w innych instrumentach inwestycyjnych.

Inne rodzaje papierów wartościowych są również emitowane z wartościami nominalnymi; na przykład rzeczywista wartość nominalna akcji nie jest jednak dokładną oceną znaczenia papieru wartościowego na rynku. Zamiast tego, wartość nominalna reprezentuje minimalną wartość gospodarstwa. Emitując akcje zwykłe, korporacje w rzeczywistości emitują je z wartością nominalną równą zero lub jeden cent. Ta konwencja cenowa pozwala im uniknąć zobowiązań prawnych, na jakie mogą się narazić, gdyby notowali akcje po wyższej cenie.

Wyznaczenia i nazewnictwo

Nomenklatura polega na nadaniu nazwy przedmiotowi, a wiele walut ma nie tylko oficjalną nazwę, ale także pseudonim. Na przykład dolar kanadyjski (CAD) nosi przydomek „ loonie ”, ponieważ po jednej stronie ma wizerunek loon bird. Amerykański banknot 100-dolarowy jest znany jako „Benjamin”, ponieważ przedstawia obraz Benjamina Franklina.

Przykład z prawdziwego świata

Niektóre pojedyncze jednostki waluty mają wyższą detaliczną wartość rynkową niż ich oficjalnie oznaczone nominały. Te waluty są zbierane i poszukiwane przez hobbystów i osoby poszukujące alternatywnej inwestycji.

Na przykład niektóre ćwiartki wyprodukowane w USA w latach 1932–1964 zawierały 90% srebra. W konsekwencji, chociaż wartość nominalna utrzymuje się na poziomie 25 centów, wartość rynkowa może być wyższa, biorąc pod uwagę cenę srebra, wartość stopioną srebra, stan konkretnej monety oraz datę i mennicę. Ta różnica między nominałem a wartością stopu ostatecznie doprowadziła do zmiany materiałów używanych do produkcji ćwiartek.