Kredyt koronny
Co to jest pożyczka koronowa?
Pożyczka w koronie to nieoprocentowana pożyczka bez terminu zapadalności. Zwykle jest wykonywany przez osobę dorosłą podlegającą wysokiemu przedziałowi podatkowemu na rzecz osoby z niskiego lub minimalnego przedziału podatkowego – na przykład małoletniego dziecka lub innego krewnego – w celu uniknięcia lub zmniejszenia obciążenia podatkowego funduszy. W 1984 roku Kongres i Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych zamknęły luki, które sprawiły, że takie pożyczki stały się atrakcyjne.1
Jak działa pożyczka koronowa
Pożyczki koronne wzięły swoją nazwę od Henry’ego Crown, bogatego przemysłowca i znanego filantropa z Chicago, który jako pierwszy wykorzystał pożyczki na żądanie jako sposób na przekazanie bogactwa swoim dzieciom i wnukom. Pożyczki na żądanie nie mają ustalonego terminu zapadalności, więc ich spłata następuje tylko na żądanie pożyczkodawcy. Osoby korzystające z tych pożyczek zazwyczaj robiły to, aby skorzystać z różnych stawek podatkowych, które ich dzieci lub wnuki płacą od zysków z inwestycji pożyczonych pieniędzy.
W dzisiejszym środowisku podatkowym zniknęły korzyści z nieoprocentowanej pożyczki Crown;w rzeczywistości odbiorca może zostać obciążony podatkami za otrzymanie „umorzonych długów”.
Typowa struktura finansowa takiej transakcji polegała na pożyczeniu środków dziecku lub wnukowi. Fundusze te byłyby następnie inwestowane w aktywa lub instrumenty finansowe oferujące wysokie oprocentowanie lub stopę zwrotu. Ponieważ pożyczkobiorca zwykle zajmował niższy przedział podatkowy niż pożyczkodawca, kwota podatku należnego od zysków z inwestycji byłaby znacznie niższa. Ponieważ fundusze stanowiły raczej pożyczkę niż prezent, pożyczkodawca mógłby uniknąć płacenia podatku od darowizn od kwoty pożyczki, a pożyczkodawca mógłby uniknąć narażenia się na podatki od odsetek, żądając jedynie spłaty kapitału.
Wyzwania związane z pożyczkami koronnymi
Amerykański Urząd Skarbowy (IRS) zaczął przyglądać się pożyczkom Korony w latach sześćdziesiątych XX wieku. W 1973 r. Starał się nałożyć podatek od darowizn na 18 milionów dolarów takich pożyczek udzielonych trustom ustanowionym dla dzieci i innych bliskich krewnych przez nikogo innego niż Lester Crown, jednego z synów Henry’ego Crown. Lester Crown zakwestionował podatek w Sądzie Podatkowym i wygrał: Chociaż IRS złożył apelację, Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych dla Siódmego Okręgu w sprawie Crown przeciwko komisarzowi podtrzymał decyzję sądu podatkowego.
Jednak kilka lat później IRS zwyciężył w innym przypadku. W 1984 r. W sprawie Dickman przeciwko komisarzowi Sąd Najwyższy utrzymał w mocy wyrok 11. Okręgu oceniający podatek od darowizn od nieoprocentowanych pożyczek udzielonych przez Paula i Esther Dickman ich dzieciom i blisko związanej korporacji rodzinnej. Ta interpretacja, wraz z dodatkowymi przepisami mającymi na celu zamknięcie luk podatkowych dotyczących kredytów z oprocentowaniem poniżej rynkowych w ustawie o reformie podatkowej z 1984 r., Skutecznie usunęła zachętę finansową do udzielania pożyczek przez Koronę.2
Bieżące opodatkowanie pożyczek koronnych
Chociaż nadal istnieją, osoba zamożna, która chce dziś skorzystać z pożyczek koronnych, prawdopodobnie nie uznałaby tej praktyki za korzystną pod względem podatkowym. Zgodnie z postanowieniami sekcji 7872 Kodeksu Podatkowego, IRS generalnie może uznać takie pożyczki (i pożyczki na żądanie w ogóle) za pożyczki poniżej poziomu rynkowego lub pożyczki podarunkowe, w zależności od naliczonej stopy procentowej i charakteru płatności odsetek utraconych przez pożyczkodawca.
Z technicznego punktu widzenia oznacza to, że część lub całość pożyczki – kapitał i / lub kwota odsetek, które mogła zostać pobrana – jest uważana za „umorzoną”, a długi umorzone przez wierzyciela podlegają opodatkowaniu jako umorzenie dochodu z zadłużenia. Podsumowując, w praktyce: pożyczki nieoprocentowane w ogóle, a pożyczki Crown w szczególności, podlegają opodatkowaniu.