Ustawa o konkurencji w umowach (CICA)
Co to jest ustawa o konkurencji w umowach?
Ustawa o konkurencji w umowach jest polityką ustanowioną przez Kongres w 1984 r. W celu wspierania konkurencji w zakresie zamówień rządowych. Ideą tej polityki jest to, że zwiększona konkurencja zaowocuje większymi oszczędnościami dla rządu poprzez bardziej konkurencyjne ceny. Ustawa ma zastosowanie do wszystkich zaproszeń do składania ofert złożonych po 1 kwietnia 1985 r.
Zrozumieć ustawę o konkurencji w umowach (CICA)
CICA zapewnia pełną i otwartą konkurencję przy udzielaniu zamówień rządowych. Procedura obejmuje przetarg zapieczętowany i oferty konkurencyjne. CICA zastrzega, że każda umowa o wartości przekraczającej 25 000 USD musi zostać ogłoszona co najmniej 15 dni przed zaproszeniem do składania ofert. Reklama ta ma na celu zwiększenie liczby oferentów ubiegających się o zamówienia rządowe, umożliwiając tym samym pełną i otwartą konkurencję. CICA wymagała od rządu przestrzegania tych procedur z ograniczonymi wyjątkami; każde odstępstwo od CICA musi być udokumentowane i zatwierdzone przez odpowiedniego urzędnika państwowego.
Jak działa CICA
„Teoria była taka, że większa konkurencja o zamówienia zmniejszyłaby koszty i pozwoliłaby większej liczbie małych firm zdobyć kontrakty z rządem federalnym. W ramach CICA wszystkie zamówienia muszą być konkurowane jako pełne i otwarte, aby każda wykwalifikowana firma mogła złożyć ofertę” – twierdzi General Services Administration, niezależna agencja odpowiedzialna za IU. S. zamówienia publiczne.
CICA wymaga, aby każda agencja i podmiot zamawiający ustanowił w swojej organizacji „rzecznika konkurencji”, który będzie weryfikował i kwestionował wszelkie zamówienia ograniczające konkurencję. Na szczeblu Kongresu powołano nową podkomisję Senatu, która ma nadzorować wdrażanie CICA i zachęcać do rywalizacji o kontrakty rządowe.
CICA ustaliła również, że protest przed udzieleniem zamówienia Urzędowi Odpowiedzialności Rządu (GAO) spowoduje zawieszenie nagrody do czasu, gdy GAO ureguluje protest. Ustalił termin 90 dni roboczych na wydanie orzeczenia przez GAO lub 45 dni kalendarzowych, jeśli którakolwiek ze stron zażąda opcji ekspresowej.
Zgodnie z artykułem badawczym opublikowanym w Journal of Contract Management, przepis ten był przez lata przedmiotem sporu z powodu błahych protestów.„Podczas gdy uzasadnione protesty wystawiają na próbę integralność procesu udzielania zamówienia, błahe protesty testują jedynie sporną wolę rządu i zwycięskich wykonawców. Kiedy wykonawcy składają błahe protesty, wykorzystują mechanizm protestu do utrudniania konkurencji. Były administrator Urzędu ds. Polityki Zamówień (OFPP) Steven Kelman był krytykiem tego wyzysku. Odkrył, że protesty były czasochłonne i kosztowne, powodowały nadmierną niechęć agencji do podejmowania ryzyka oraz zmniejszały dobrą wolę i partnerstwo. Innymi słowy, protesty zakłócają stosunki między rządem a wykonawcą ”.