Kapitał zagrożony (CaR)
Co to jest kapitał zagrożony (CaR)?
Kapitał na ryzyko (CaR) odnosi się do kwoty kapitału zarezerwowanego na pokrycie ryzyka. Dotyczy to podmiotów i osób ubezpieczonych samodzielnie, a także towarzystw ubezpieczeniowych wystawiających polisy ubezpieczeniowe. Kapitał narażony na ryzyko może zostać wykorzystany do pokrycia strat lub może być wykorzystany przez inwestorów, którzy muszą posiadać kapitał w inwestycji, aby uzyskać określone potrącenia podatkowe.
Kluczowe wnioski
- Termin kapitał narażony na ryzyko odnosi się do kwoty kapitału zarezerwowanego na pokrycie ryzyka.
- Suma na ryzyku jest wykorzystywana przez zakłady ubezpieczeń jako bufor ponad składki uzyskane z polis ubezpieczeniowych.
- Kapitał narażony na ryzyko pomaga pokryć roszczenia lub wydatki w przypadku, gdy składki zebrane przez firmę nie wystarczą na ich pokrycie.
- Kapitał zagrożony jest istotny przy składaniu federalnych podatków dochodowych, ponieważ Internal Revenue Service (IRS) wymaga, aby inwestorzy zatrzymywali kapitał zagrożony w inwestycji w celu uzyskania określonych potrąceń podatkowych.
- Jednym z warunków uzyskania zysku kapitałowego jest posiadanie przez inwestora kapitału na ryzyko.
Zrozumienie kapitału zagrożonego (CaR)
Kapitał zagrożony można wykorzystać do opisania kilku różnych scenariuszy dla branży ubezpieczeniowej i inwestorów w odniesieniu do ich podatków. Firmy ubezpieczeniowe pobierają składki za udzielane przez siebie polisy. Wysokość składki, jaką mogą pobrać, jest określana na podstawie profilu ryzyka ubezpieczającego, rodzaju ubezpieczanego ryzyka oraz prawdopodobieństwa poniesienia straty po udzieleniu ochrony. Towarzystwo ubezpieczeniowe wykorzystuje tę składkę do finansowania swojej działalności, a także do uzyskiwania dochodu z inwestycji.
Suma na ryzyku jest wykorzystywana jako bufor przekraczający składki zarobione z polis ubezpieczeniowych. Zasadniczo kapitał narażony na ryzyko pomaga pokryć wszelkie roszczenia lub wydatki w przypadku, gdy składki zebrane przez firmę nie wystarczą na ich pokrycie. W związku z tym kapitał zagrożony można również określić jako kapitał obciążony ryzykiem lub fundusze nadwyżkowe. Ponieważ kapitał narażony na ryzyko to nadwyżka kapitału, można go wykorzystać jako zabezpieczenie. Suma na ryzyku jest ważnym wskaźnikiem zdrowia towarzystwa ubezpieczeniowego, ponieważ posiadanie wystarczającego kapitału na pokrycie roszczeń chroni ubezpieczyciela przed niewypłacalnością.
Kwota kapitału, który musi być utrzymywany w rezerwach przez firmę ubezpieczeniową, jest obliczana zgodnie z rodzajem polis, które ubezpieczyciel udziela. W przypadku polis innych niż na życie wymagana kwota kapitału zagrożonego opiera się na szacunkowych szkodach i liczbie składek płaconych przez ubezpieczających. W przypadku zakładów ubezpieczeń na życie kwota jest oparta na obliczeniach całkowitych świadczeń, które musiałyby zostać wypłacone.
Kapitał zagrożony ma również znaczenie dla federalnych podatków dochodowych. Internal Revenue Service (IRS) wymaga inwestora mieć wielkość ryzyka w inwestycji w celu uzyskania pewnych zabiegów podatkowych. Wiele schronisk podatkowych było kiedyś tak skonstruowanych, że inwestor nie mógł stracić pieniędzy, ale mógł czerpać dochód i przekształcić go w niezrealizowane zyski kapitałowe, które miały być opodatkowane w późniejszym czasie i po niższej stawce. Dlatego jednym z wymogów uzyskania zysku kapitałowego jest posiadanie kapitału na ryzyko.
Uwagi specjalne
Organy regulacyjne mogą ustalać margines upadłości dla towarzystw ubezpieczeniowych na podstawie ich wielkości i rodzajów ryzyk, które obejmują w polisach, które ubezpieczają. W przypadku zakładów ubezpieczeń innych niż na życie jest to często oparte na stracie poniesionej przez pewien okres czasu. Zakłady ubezpieczeń na życie wykorzystują odsetek całkowitej wartości polis pomniejszony o rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe. Przepisy te zwykle dotyczą kwoty kapitału, który należy odłożyć, i nie mają zastosowania do rodzaju ani stopnia ryzyka samego posiadanego kapitału.