Deficyt budżetowy

Co to jest deficyt budżetowy?

Deficyt budżetowy występuje, gdy wydatki przekraczają dochody i wskazują na kondycję finansową kraju. Rząd generalnie używa terminu deficyt budżetowy, gdy odnosi się do wydatków, a nie do przedsiębiorstw lub osób fizycznych. Naliczone deficyty z długu publicznego.

Wyjaśnienie deficytów budżetowych

W przypadku stwierdzenia deficytu budżetowego wydatki bieżące przekraczają kwotę dochodu uzyskanego w wyniku standardowych operacji. Naród, który chce skorygować swój deficyt budżetowy, może potrzebować ograniczenia pewnych wydatków, zwiększenia działalności generującej dochody lub zastosowania kombinacji tych dwóch.

Przeciwieństwem deficytu budżetowego jest nadwyżka budżetowa. Kiedy pojawia się nadwyżka, przychody przewyższają bieżące wydatki i skutkują nadwyżką środków, które można alokować według potrzeb. W sytuacjach, gdy wpływy są równe wypływom, budżet jest zbilansowany.

Na początku XX wieku niewiele krajów uprzemysłowionych miało duże deficyty fiskalne, jednak podczas pierwszej wojny światowej deficyt wzrósł, ponieważ rządy zaciągnęły duże pożyczki i wyczerpały rezerwy finansowe, aby sfinansować wojnę i ich wzrost. Te deficyty wojenne i wzrostowe utrzymywały się do lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku, kiedy tempo wzrostu gospodarczego na świecie spadło.

Niebezpieczeństwo deficytów budżetowych

Jednym z podstawowych zagrożeń deficytu budżetowego jest inflacja, czyli ciągły wzrost cen. W Stanach Zjednoczonych deficyt budżetowy może spowodować, że Rezerwa Federalna uwolni więcej pieniędzy do gospodarki, co napędza inflację. Utrzymujący się deficyt budżetowy może prowadzić do inflacyjnej polityki pieniężnej rok po roku.

Strategie zmniejszania deficytów budżetowych

Kraje mogą przeciwdziałać deficytom budżetowym, promując wzrost gospodarczy poprzez polityki fiskalne, takie jak zmniejszanie wydatków rządowych i podnoszenie podatków. Na przykład jedną ze strategii zwiększania wpływów do Skarbu Państwa jest ograniczenie regulacji i obniżenie podatków dochodowych od osób prawnych, aby zwiększyć zaufanie biznesowe i promować wzrost gospodarczy, generując wyższe dochody podlegające opodatkowaniu i więcej podatków dochodowych w związku ze wzrostem zatrudnienia.

Kraj może wydrukować dodatkową walutę, aby pokryć płatności z tytułu długów emitujących papiery wartościowe, takie jak bony skarbowe i obligacje. Chociaż zapewnia to mechanizm dokonywania płatności, niesie ze sobą ryzyko dewaluacji waluty narodowej, co może prowadzić do hiperinflacji.

Przykład ze świata rzeczywistego

Deficyty budżetowe mogą być sposobem reagowania na pewne nieprzewidziane wydarzenia i strategie polityczne, takie jak wzrost wydatków na obronę po atakach terrorystycznych z 11 września. Podczas gdy początkowa wojna w Afganistanie kosztowała szacunkowo 22,8 miliardów dolarów, wydatki w Iraku kosztowały 51 miliardów dolarów w roku podatkowym 2003.

Pod koniec kadencji prezydenckiej George’a W. Busha w 2009 r. Łączna wydana kwota wyniosła ponad 900 miliardów dolarów. Suma ta zwiększyła deficyt do około 1,4 bln USD do 2009 r. A koszty naliczone podczas kadencji prezydenta Baracka Obamy w latach 2009–2017 jeszcze bardziej zwiększyły deficyt. Według Biura Budżetowego Kongresu „Na koniec 2018 r. Dług publiczny był równy 78 proc. Produktu krajowego brutto (PKB)”.

Deficyt budżetowy, wyrażony jako procent PKB, może się zmniejszyć w czasach prosperity gospodarczej, ponieważ zwiększone dochody podatkowe, niższe stopy bezrobocia i zwiększony wzrost gospodarczy zmniejszają potrzebę programów finansowanych przez rząd, takich jak ubezpieczenie od bezrobocia i Head Start.