Blue Chip Swap

Co to jest wymiana blue chipów?

Blue chip swap opisuje rodzaj międzynarodowego obrotu aktywami, w którym inwestor kupuje aktywa zagraniczne, zwykle po zdeprecjonowanej cenie lokalnej, a następnie sprzedaje je w obrocie krajowym, zwykle kapitalizując je na zdeprecjonowanym kursie wymiany.

Swapy blue chipów mogą być niezwykle opłacalne dla niektórych inwestorów, gdy występuje nierównowaga kursów wymiany lub kursu wymiany, po którym podaż waluty pokrywa się z popytem.

Zrozumienie zamiany blue chipów

Wymiana blue chipów ma miejsce, gdy inwestor krajowy kupuje aktywa zagraniczne, w tym obligacje lub walutę, a następnie przekazuje je do zagranicznego oddziału banku krajowego. W większości przypadków inwestor krajowy współpracuje z partnerem, który w jego imieniu przekazuje aktywa do oddziału zagranicznego. Amerykański inwestor prawdopodobnie uzyskał obniżoną cenę aktywa, a ponadto skorzystał z obniżonych kursów walutowych, uzyskując w ten sposób zysk z transferu na dolary amerykańskie. W przeszłości swapy blue chipów były wykorzystywane do legalnego przesyłania pieniędzy do krajów takich jak Brazylia i Argentyna.

Termin „wymiana blue chipów” jest używany w prasie powszechnej i finansowej do opisania rodzaju międzynarodowego handlu aktywami, który był widoczny w Ameryce Południowej w latach 90. i na początku XXI wieku, zwłaszcza w Brazylii i Argentynie. Ten rodzaj handlu stał się popularny, gdy Argentyna doświadczała hiperinflacji i ustanowiła przepisy dotyczące kontroli kapitału. Kiedy Argentyna pozbyła się stałego kursu walutowego w 1991 roku, związała swoje peso z dolarem amerykańskim. Kurs wymiany gwałtownie spadł, co sprawiło, że był to idealny czas na swapy blue chipów.4

Historia zamiany blue chipów w Argentynie

Swapy blue chipów stały się początkowo możliwe dzięki brazylijskim i argentyńskimprzepisom dotyczącym kontroli kapitału, które ograniczyły przepływ kapitału do iz kraju. Chociaż przepisy argentyńskie w szczególności zabraniały bezpośrednich inwestycji zagranicznych narynkach instrumentów pochodnych w tych krajach, swapy blue chipów umożliwiły kontynuację inwestycji w instrumenty pochodne.

Takie transakcje były nieuregulowane przez wiele lat, ale zaczęły pojawiać się regulacje kontrolne, które narzucały minimalne okresy posiadania obligacji przenoszonych za granicę. Zgodnie z wcześniejszym prawem argentyńskim sprzedawca obligacji musiał mieć ją w magazynie przez co najmniej 72 godziny.

Ten rodzaj wymiany zyskał na znaczeniu w Argentynie ze względu na historię gospodarczą tego kraju oszczędzania bogactwa w dolarach amerykańskich w odpowiedzi na długą historię kryzysów inflacyjnych w Argentynie sięgających lat 70. Kryzysy te zmniejszyły zaufanie do peso argentyńskiego i zapoczątkowały szczególnie ostry okres hiperinflacji w Argentynie w latach 1989-1990.

W odpowiedzi Argentyna wprowadziław 1991 r. Stały kurs walutowy. Kurs ten, nazywany czasem planem wymienialności, wiązał peso argentyńskie z dolarem amerykańskim w relacji jeden do jednego. Plan ten podniósł stopy procentowe i doprowadził do okresów recesji, które trwały do ​​początku XXI wieku.7

Na następną dekadę Argentyna zrezygnowała z planu stałego kursu na rzecz zarządzanego planu płynnego, który spowodował gwałtowny spadek kursu peso w stosunku do dolara i dał początek rynkowi swapów blue chipów. Argentyna ponownie wprowadziła kontrolę wahań kursów walutowych w 2011 r. Zostały one złagodzone w 2015 r., A następnie ponownie zaostrzone w roku wyborczym w 2019 r.10 Przez cały czas swapy blue chipów nadal przynoszą zyski traderom.