Klauzula zrzeczenia się
Co to jest klauzula o zrzeczeniu się?
Klauzula rezygnacji w umowie ubezpieczenia majątku, w pewnych okolicznościach, pozwala właścicielowi nieruchomości porzucić utraconą lub uszkodzoną własność i nadal dochodzić pełnej kwoty odszkodowania.
Jeżeli majątek ubezpieczonego nie może zostać odzyskany lub koszt jego odzyskania lub naprawy przekracza jego całkowitą wartość, można go porzucić, a ubezpieczonemu przysługuje pełna kwota odszkodowania.
Kluczowe wnioski
- Klauzula rezygnacji w umowie ubezpieczenia majątku, w pewnych okolicznościach, pozwala właścicielom nieruchomości na porzucenie utraconego lub zniszczonego mienia i nadal dochodzić pełnej ugody.
- Jeżeli majątek ubezpieczonego nie może zostać odzyskany lub koszty odzyskania lub naprawy przekraczają jego całkowitą wartość, można go porzucić, a ubezpieczonemu przysługuje pełne rozliczenie.
- Klauzula rezygnacji zwykle wchodzi w grę w przypadku ubezpieczenia mienia morskiego, takiego jak łodzie lub jednostki pływające.
- Aby spełnić prawną definicję porzucenia, właściciel musi podjąć jasne, zdecydowane działania, które wskazują, że nie chcą już swojej własności.
- Bezczynność nie wystarczy, aby wykazać, że właściciel porzucił nieruchomość, nawet jeśli nieużywanie trwało latami.
Zrozumienie klauzul rezygnacji
Klauzula rezygnacji zwykle wchodzi w grę w przypadku ubezpieczenia mienia morskiego, takiego jak łodzie lub jednostki pływające.
Jeśli statek właściciela majątku zostanie zatopiony lub zagubiony na morzu, klauzula porzucenia daje właścicielowi prawo do zasadniczo „rezygnacji” ze znalezienia lub odzyskania jego majątku, a następnie uzyskania pełnej rekompensaty ubezpieczeniowej od ubezpieczyciela.
Prawna definicja porzucenia
Właściciel musi podjąć jasne, zdecydowane działania, które wskażą, że nie chcą już swojej własności. Każde działanie jest wystarczające, o ile nieruchomość pozostaje wolna i otwarta dla każdego, kto przyjdzie, aby ją zgłosić.
Bezczynność – to znaczy zaniechanie zrobienia czegoś z własnością lub niewykorzystanie jej – nie wystarczy do wykazania, że właściciel zrzekł się praw do nieruchomości, nawet jeśli takie nieużywanie trwało latami.
Na przykład zaniechanie uprawiania ziemi przez rolnika lub niezebranie kamieni z kamieniołomu przez właściciela kamieniołomu nie spełnia wymogów prawnych dotyczących porzucenia.
Zamiar porzucenia mienia przez osobę może być uzasadniony w tym konkretnym języku lub może wynikać z okoliczności związanych z traktowaniem mienia przez właściciela, takich jak pozostawienie go bez opieki w miejscu łatwo dostępnym dla ogółu. Upływ czasu, choć nie jest elementem porzucenia, może zilustrować zamiar osoby porzucenia swojej własności.
Można porzucić różne rodzaje mienia, takie jak przedmioty osobiste i domowe; ale także umowy, prawa autorskie, wynalazki i patenty mogą zostać porzucone. Z niektórych praw i udziałów w nieruchomościach, takich jak służebność i dzierżawa, można również zrezygnować.
Rozważmy na przykład właściciel gospodarstwa, który daje kolega rolnikowi się służebności do korzystania z ich własności na drogę tak, że owce mogą dostać się do wodopoju. Pasterz sprzedaje później swoje stado i wyprowadza się ze stanu, bez zamiaru powrotu. Takie postępowanie pokazuje, że pasterz zrezygnował ze służebności, ponieważ przestał korzystać ze ścieżki i nigdy nie zamierza z niej korzystać.