Indeks cen hurtowych (WPI)

Co to jest indeks cen hurtowych (WPI)?

Indeks cen hurtowych (WPI) to indeks, który mierzy i śledzi zmiany cen towarów na etapach poprzedzających poziom detaliczny. Odnosi się to do towarów, które są sprzedawane luzem i są przedmiotem handlu między podmiotami lub przedsiębiorstwami (zamiast między konsumentami). WPI, zwykle wyrażane jako stosunek lub procent, pokazuje średnią zmianę ceny uwzględnionych towarów; jest często postrzegany jako jeden ze wskaźników poziomu inflacji w danym kraju.

Jak działa indeks cen hurtowych (WPI)

Indeksy cen hurtowych (WPI) są raportowane co miesiąc w celu pokazania średnich zmian cen towarów. Całkowite koszty towarów rozpatrywanych w jednym roku są następnie porównywane z całkowitymi kosztami towarów w roku bazowym. Łączne ceny za rok bazowy wynoszą 100 na skali. Ceny z innego roku są porównywane z tą sumą i wyrażane jako procent zmiany.

Aby to zilustrować, wyobraź sobie, że rok 2013 jest rokiem bazowym. Jeśli łączna cena rozważanych towarów w 2013 r. Wynosiła 4300 USD, a łączna cena za 2018 r. To 5000 USD, WPI na 2018 r. Z rokiem bazowym 2013 wynosi 117 (5000 – 4300 = 700/6 lat), co oznacza wzrost o 17 procent.

WPI zazwyczaj bierze pod uwagę ceny towarów, ale zawarte w nim produkty różnią się w zależności od kraju. W razie potrzeby mogą również ulec zmianie, aby lepiej odzwierciedlały obecną gospodarkę. Niektóre małe kraje porównują tylko ceny od 100 do 200 produktów, podczas gdy większe kraje zwykle uwzględniają tysiące produktów w swoich WPI.

Przy obliczaniu WPI Stany Zjednoczone uwzględniły towary na różnych etapach produkcji, w wyniku czego wiele pozycji zostało policzonych więcej niż jeden raz. Na przykład indeks obejmował ceny bawełny surowej, przędzy bawełnianej, szarej bawełny i odzieży bawełnianej. Ponadto Stany Zjednoczone obejmowały również surowce, towary konsumpcyjne, owoce, zboża i jabłka. Stany Zjednoczone stworzyły również indeksy dla prawie 100 podgrup.

Indeks cen hurtowych a indeks cen producentów

Stany Zjednoczone po raz pierwszy zaczęły mierzyć swoją gospodarkę (i poziom inflacji) za pomocą wskaźnika cen hurtowych w 1902 r. W 1978 r. Zmieniły nazwę mierzonego wskaźnika na wskaźnik cen producenta (PPI). PPI opiera się na tej samej formule obliczeniowej, co WPI, ale obejmuje ceny usług, a także towarów fizycznych i eliminuje z cen składnik podatków pośrednich.

PPI składa się z trzech indeksów, obejmujących różne etapy produkcji: przemysł, towary oraz popyt finalny i popyt pośredni oparty na towarach. Użycie wszystkich trzech pomaga zminimalizować tendencję do podwójnego liczenia, która jest nieodłącznym elementem WPI, który nie zawsze segreguje produkty pośrednie i końcowe.