Skąd się wzięło wyrażenie „beczka wieprzowa”?
Pochodzenie terminu „beczka wieprzowa”
Użycie wyrażenia „beczka wieprzowa” w odniesieniu do wątpliwych wydatków rządowych datuje się co najmniej na drugą połowę XIX wieku. Początkowo odnosiło się do wszelkich pieniędzy, które rząd wydał na swoich obywateli, ale „wydatki na beczki wieprzowe” wkrótce zaczęły odnosić się do członków Kongresu finansujących wątpliwe projekty w ich rodzinnych okręgach w celu uzyskania korzyści politycznych.
Sugerowano1, że wyrażenie to pochodzi z okresu, gdy zniewoleni ludzie walczyli o swoje udziały w solonej wieprzowinie, którą ludzie posiadający niewolników dawali im w beczkach jako „nagrodę”. Dosłowne użycie terminu „beczka wieprzowa” sięga początków XVIII wieku. Przed schłodzeniem wieprzowinę solono i konserwowano w dużych drewnianych beczkach.
Kluczowe wnioski
- „Wydatki na beczkę wieprzową” lub „wieprzowina” odnoszą się do polityków, którzy wydają pieniądze podatników na swoich wyborców głównie w celu uzyskania poparcia politycznego.
- W tym użyciu wyrażenie pochodzi co najmniej z końca XIX wieku. Niektórzy uważali, że pochodzi od zniewolonych ludzi walczących o swoje udziały, kiedy ludzie, którzy byli właścicielami niewolników, dawali im beczkę solonej wieprzowiny.
„Wydatki na beczkę wieprzową”
Użycie terminu „beczka wieprzowa” do opisu wydatków publicznych jest uważane za rok 1863 w opowiadaniu „Dzieci społeczeństwa” napisanym przez Edwarda Everetta Hale’a. Dopiero około 10 lat później fraza i związana z nią koncepcja polityki beczki wieprzowej zaczęły oznaczać wydawanie przez polityka przede wszystkim na rzecz grupy ludzi w zamian za ich wsparcie. Wsparcie to zazwyczaj ma postać głosów na polityków lub pieniędzy przekazanych na ich kampanię.
Wydatki na beczki wieprzowe zaczęły oznaczać wydatki na projekty robót publicznych o wątpliwej wartości w zamian za wsparcie polityczne, często kosztem interesu szerszej publiczności. Pieniądze i polityka często idą w parze, ponieważ koszt zorganizowania skutecznej kampanii politycznej jest dość wysoki.
Chociaż nie nazwano tego jeszcze wydatkami na wieprzowinę, Thomas Jefferson potępił tę praktykę w liście do Jamesa Madisona z 1796 roku, nazywając ją „źródłem bezgranicznego mecenatu dla władzy wykonawczej” i „bezdenną otchłanią publicznych pieniędzy”.
Przykłady wydatków na beczki wieprzowe
Jednym z najbardziej znanych współczesnych przykładów wydawania beczek wieprzowych był tzw. Most donikąd. Kongres zatwierdził przeznaczenie 223 milionów dolarów na most łączący dwa małe miasteczka wiejskie na Alasce w 2005 roku. Projekt stał się symbolem marnotrawstwa, a lata później został całkowicie zarzucony na rzecz modernizacji lokalnego systemu promowego.
Innym przykładem był projekt Big Dig w Bostonie, w którym 3,5-milowy odcinek autostrady został przeniesiony pod ziemię. Ówczesny przewodniczący Izby Reprezentantów Tip O’Neill z Massachusetts zabezpieczył pierwsze fundusze federalne na projekt w 1982 r. Ostatecznie kosztował 15 miliardów dolarów, około pięć razy więcej niż pierwotnie szacowano.