Papiery wartościowe zabezpieczone aktywami – ABS a zabezpieczone zobowiązania dłużne – CDO
ABS vs. CDO: przegląd
Zabezpieczenie zabezpieczonych aktywami (ABS) to rodzaj inwestycji, który jest wspierany przez puli wierzytelności, takich jak kredyty samochodowe lub domu kapitałowych pożyczki. Zabezpieczeniem obowiązek długu (CDO) to wersja z ABS, która może zawierać kredytów hipotecznych, jak również inne rodzaje aktywów.
W każdym przypadku właściciel takiego produktu zarabia, bezpośrednio lub pośrednio, na spłacie kapitału i odsetek przez grupę konsumentów, których pożyczki zostały zapakowane w celu stworzenia tego zabezpieczenia.
Kluczowe wnioski
- ABS to rodzaj inwestycji oferujący zwroty w oparciu o spłatę zadłużenia zadłużonego przez pulę konsumentów.
- CDO to wersja ABS, która może obejmować dług hipoteczny, a także inne rodzaje długu.
- Tego typu inwestycje są kierowane głównie do instytucji, a nie do inwestorów indywidualnych.
Zabezpieczenia zabezpieczone aktywami – ABS
ABS wyewoluował zpapierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką (MBS), które zostały wprowadzone po raz pierwszy w latach osiemdziesiątych. MBS składa się z kredytów hipotecznych, które są sprzedawane przez instytucje bankowe, które je wyemitowały. Bank inwestycyjny lub inna instytucja finansowa wykupi te długi i przepakuje je po podzieleniu na kategorie, takie jak mieszkaniowe lub komercyjne. Każdy pakiet staje się MBSem, który inwestorzy mogą nabyć.
ABS to podobnie pula aktywów, ale pula składa się z wszelkich długów innych niż kredyty hipoteczne. Może składać się z zadłużenia na karcie kredytowej, niespłaconych kredytów samochodowych, pożyczek studenckich lub wszelkich innych długów.
W każdym przypadku inwestor w MBS lub ABS zarabia pieniądze, bezpośrednio lub pośrednio, ponieważ pożyczkobiorcy spłacają odsetki i kapitał pożyczki.
Zabezpieczony Zobowiązanie Dłużne – CDO
CDO to ABS wydany przez spółkę celową (SPV). SPV jest podmiotem gospodarczym lub trustem utworzonym specjalnie w celu wydania tego zabezpieczonego zobowiązania dłużnego. Zadłużenie bazowe będzie czasem dodatkowo klasyfikować CDO.
- Zabezpieczone zobowiązania kredytowe (CLO) to instrumenty CDO złożone z kredytów bankowych.
- Zabezpieczone obligacje (CBO) składają się z obligacji lub innych instrumentów typu CDO.
- Instrumenty typu CDO z zabezpieczeniem strukturyzowanym opierają się na aktywach bazowych w postaci obligacji typu ABS, mieszkaniowych lub komercyjnych MBS lub długu REIT (Real Estate Investment Trust).
- Instrumenty CDO gotówkowe są zabezpieczone instrumentami dłużnymi rynku kasowego, podczas gdy inne kredytowe instrumenty pochodne wspierają syntetyczne instrumenty dłużne.
Ponadto zabezpieczone zobowiązanie hipoteczne (CMO) jest złożonym rodzajem MBS. W przeciwieństwie do CDO, CMO opiera się wyłącznie na MBS. Oznacza to, że zmiany stóp procentowych, przedpłaty zadłużenia i ryzyko związane z kredytem hipotecznym mogą w niego szczególnie dotknąć.
Instrumenty typu CDO i CMO są skierowane do inwestorów instytucjonalnych, a nie osób fizycznych.
W ramach WOR, oprocentowanie i spłata kapitału może zostać podzielona na różne klasy papierów wartościowych, w zależności od stopnia ryzyka hipoteki.
Jednak w przypadku CDO instrumenty o różnym stopniu jakości kredytowej i stopach zwrotu są zgrupowane w co najmniej trzech partiach zwanych transzami, z których każda ma ten sam poziom zapadalności. Transze akcji przynoszą najwyższy zysk, ale mają najniższe oceny kredytowe. Transze uprzywilejowane zapewniają najlepszą jakość kredytową, ale najniższy zysk. Transze mezzanine plasują się gdzieś pomiędzy transzami kapitałowymi a transzami uprzywilejowanymi pod względem jakości kredytowej i rentowności.
Uwagi specjalne
Temat papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką i zabezpieczonych zobowiązań dłużnych nie może zostać poruszony bez odniesienia do kryzysu finansowego z 2008 r., Który był w dużej mierze spowodowany załamaniem wartości papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką zabezpieczonych hipotekami subprime.
Bańka cenowa była napędzana kredytami subprime. Te kredyty hipoteczne typu subprime były pakowane i sprzedawane w celu przepakowania i odsprzedaży instytucjom. Gdy bańka zaczęła spadać, właściciele domów zostali zmuszeni do niewypłacalności, a papiery wartościowe, które przynosiły dochód ze spłaty tych pożyczek, gwałtownie straciły na wartości.
Kryzys finansowy ostatecznie ustąpił i do 2011 r. Rynek papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie powrócił do normalności.