Jaki jest związek między podażą pieniądza a PKB?

Podaż pieniądza odnosi się do całej waluty i innych płynnych instrumentów w gospodarce danego kraju. Danego kraju podaż pieniądza obejmuje zarówno środki pieniężne i inne rodzaje depozytów, które mogą być wykorzystywane niemal równie łatwo jak gotówkę. US Federal Reserve systemu opublikował dane o podaży pieniądza przez wiele lat ze względu na skutki, że podaż pieniądza Uważa się, że na rzeczywistej aktywności gospodarczej i poziomu cen.

Miary danych o podaży pieniądza, które są publikowane przez Rezerwę Federalną co tydzień i co miesiąc, nazywane są M1 i M2. Podczas pomiaru podaży pieniądza większość ekonomistów stosuje miary M1 i M2 Rezerwy Federalnej. Dane o podaży pieniądza z Rezerwy Federalnej są publikowane w raportach dostępnych w każdy czwartek o 16:30. Raporty te pojawiają się w niektórych piątkowych gazetach i są również dostępne w Internecie.

Produkt krajowy brutto (PKB) to kolejna miara, która jest zwykle publikowana przez rząd danego kraju. PKB jest miarą całkowitej wartości wszystkich gotowych dóbr i usług wyprodukowanych w granicach kraju w określonym czasie. PKB jest zwykle oceniany jako kompleksowy wskaźnik ogólnej kondycji gospodarczej kraju. W USA rząd publikuje dane o PKB kraju w ujęciu rocznym i kwartalnym.

Nominalny PKB odnosi się do PKB obliczanego według bieżących cen rynkowych. Nominalny PKB ma tendencję do wzrostu wraz z podażą pieniądza, ale nie zawsze tak jest. Realny PKB – nazywany również „ceną stałą”, „PKB skorygowanym o inflację” lub „PKB w dolarach stałych” jest miarą PKB danego kraju skorygowaną o inflację. Realny PKB nie ma tak jasnego związku z podażą pieniądza Na realny PKB większy wpływ ma produktywność podmiotów gospodarczych i przedsiębiorstw.

Relacja między podażą pieniądza a PKB zależy również od tego, czy patrzysz na gospodarkę w perspektywie krótko- czy długoterminowej.

Jak podaż pieniądza wpływa na produkt krajowy brutto

Według wielu teorii makroekonomicznych wzrost podaży pieniądza powinien obniżyć stopy procentowe w gospodarce. Wzrost podaży pieniądza oznacza, że ​​w gospodarce dostępnych jest więcej pieniędzy na pożyczki. Ten wzrost podaży – zgodnie z prawem popytu – ma tendencję do obniżania ceny za pożyczanie pieniędzy. Kiedy łatwiej jest pożyczać pieniądze, stopy konsumpcji i pożyczek (i pożyczek) mają tendencję do wzrostu. W krótkim okresie wyższe stopy konsumpcji i kredytów i pożyczek mogą być skorelowane ze wzrostem całkowitej produkcji i wydatków gospodarki oraz, przypuszczalnie, PKB danego kraju. Chociaż taki wynik jest oczekiwany (i przewidywany przez ekonomistów), nie zawsze jest to rzeczywisty wynik.

Długoterminowy wpływ wzrostu podaży pieniądza jest trudniejszy do przewidzenia. W historii istniała silna tendencja do sztucznego wzrostu cen aktywów – takich jak mieszkania i akcje – w następstwie wzrostu podaży pieniądza lub czegokolwiek, co powoduje wysoki poziom płynności wchodzący do gospodarki. Ta błędna alokacja kapitału może prowadzić do marnotrawstwa i inwestycji spekulacyjnych, co może skutkować szybką eskalacją cen aktywów, po której następuje spadek (cykl gospodarczy zwany bańką) lub recesja gospodarcza, znaczący spadek aktywności gospodarczej.

Z drugiej strony, jeśli ceny nie są niewłaściwie alokowane, a ceny aktywów nie są sztucznie zawyżane, możliwe jest, że w dłuższej perspektywie jedynym skutkiem wzrostu podaży pieniądza są wyższe ceny niż normalnie mieliby do czynienia konsumenci.

Związek między PKB a podażą pieniądza

Chociaż PKB danego kraju nie jest doskonałym odzwierciedleniem wydajności gospodarczej i zdrowia, generalnie wyższy poziom PKB jest bardziej pożądany niż niższy. PKB danego kraju dostarcza informacji o wielkości jego gospodarki, a tempo wzrostu PKB jest jednym z najlepszych wskaźników wzrostu gospodarczego w czasie. Pomiar  PKB na mieszkańca  ma również ścisłą korelację z trendami w poziomie życia w czasie.

Generalnie, gdy tempo wzrostu PKB pokazuje rosnącą produktywność gospodarczą, wartość pieniądza w obiegu wzrasta. Dzieje się tak, ponieważ każdą jednostkę waluty można później wymienić na bardziej wartościowe towary i usługi.

Wzrost gospodarczy ma zwykle naturalny efekt deflacyjny, nawet jeśli podaż pieniądza nie maleje. Pewne dowody na to zjawisko można zaobserwować w sektorze technologii, w którym innowacje i postęp technologiczny rosną szybciej niż inflacja; obecnie ceny telewizorów, telefonów komórkowych i komputerów zwykle spadają.

Polityka pieniężna

Istnieje wiele powodów, dla których podaż pieniądza w kraju może rosnąć. Banki centralne krajów mogą drukować więcej pieniędzy. Banki mogą zdecydować się na obniżenie wskaźnika płynności, a tym samym skłonić się do pożyczania większej części swoich środków konsumentom i przedsiębiorstwom. Do napływu środków z zagranicy może również dojść, jeśli bank centralny odkupi walutę z walut obcych w celu zgromadzenia rezerw walutowych. Rząd może również zwiększyć podaż pieniądza poprzez swoje działania, głównie kupując rządowe papiery wartościowe. Kiedy rząd kupuje obligacje od inwestorów, ci, którzy je trzymali, mają więcej pieniędzy do wydania.

Wszelkie działania banków centralnych mające na celu zwiększenie lub zmniejszenie podaży pieniądza określa się pod pojęciem parasolowym polityki pieniężnej. Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych ma trzy ogólne cele makroekonomiczne: stabilność cen, trwały wzrost gospodarczy i wysokie zatrudnienie. W przeszłości Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych próbowała wielu różnych polityk wpływać na wielkość podaży pieniądza, aby osiągnąć te cele makroekonomiczne. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach badania wykazały, że związek między wzrostem podaży pieniądza a wynikami gospodarki USA słabnie. W rezultacie zmniejszył się nacisk na wykorzystywanie podaży pieniądza jako podstawowego mechanizmu polityki pieniężnej.