Smerf
Co to jest smerf?
Smerf to potoczne określenie osoby zajmującej się praniem pieniędzy, która stara się uniknąć kontroli agencji rządowych, dzieląc duże transakcje na zestaw mniejszych transakcji, z których każda jest poniżej progu zgłaszania. Smurfing to nielegalna czynność, która może mieć poważne konsekwencje.
Obecne przepisy bankowe wymagają, aby banki lub inne instytucje finansowe zgłaszały transakcje gotówkowe przekraczające 10 000 USD – lub wszelkie inne, które uznają za podejrzane – w raporcie o podejrzanej aktywności (SAR).
Kluczowe wnioski
- Smurfing to technika prania pieniędzy polegająca na przekształcaniu dużych kwot gotówki w wiele małych transakcji.
- Te mniejsze transakcje są często rozłożone na wiele różnych rachunków, aby utrzymać je w ramach regulacyjnych limitów raportowania i uniknąć wykrycia.
- Ustawa Patriot Act dała organom ścigania szersze uprawnienia do ograniczania prania brudnych pieniędzy, wprowadzając wymogi raportowania dotyczące wszelkich wpłat, wypłat lub wymian walut przekraczających 10 000 USD.
Jak działa Smerf
Smurfing polega na zdeponowaniu nielegalnie zdobytych pieniędzy na wielu kontach bankowych, aby w niedalekiej przyszłości dokonać przelewu pod radarem.
Aby zapobiec praniu pieniędzy przez przestępców zaangażowanych w nielegalne działania, takie jak narkotyki i wymuszenia, kraje takie jak Stany Zjednoczone i Kanada wymagają, aby instytucja finansowa obsługująca transakcje przekraczające 10 000 USD w gotówce składała raport o transakcji walutowej. Dlatego grupa przestępcza dysponująca 50 000 USD w gotówce do prania może użyć kilku smerfów do zdeponowania od 5 000 do 9 000 USD na wielu rozproszonych geograficznie kontach. Jest to forma strukturyzacji transakcji w celu uniknięcia wykrycia przez organy regulacyjne. Krótko po atakach terrorystycznych z 11 września, ustawa USA Patriot Act rozszerzyła wysiłki na rzecz przeciwdziałania praniu pieniędzy, zezwalając na stosowanie narzędzi śledczych zaprojektowanych do zapobiegania przestępczości zorganizowanej i handlowi narkotykami w dochodzeniach terrorystycznych i nakładając obowiązek zgłaszania transakcji o wartości 10 000 USD lub więcej.
Smurfing przebiega w trzech etapach : umieszczanie, nakładanie warstw i integracja. Na etapie umieszczania przestępca jest zwolniony z pilnowania dużych ilości nielegalnie uzyskanej gotówki poprzez umieszczenie jej w systemie finansowym. Na przykład smerf może spakować gotówkę do walizki i przemycić ją do innego kraju w celu uprawiania hazardu, kupowania międzynarodowej waluty lub z innych powodów.
Na etapie nakładania nielegalne pieniądze są oddzielane od źródła przez wyrafinowane warstwy transakcji finansowych, które przesłaniają ścieżkę audytu i zrywają powiązanie z pierwotnym przestępstwem. Na przykład smerf może elektronicznie przenosić fundusze z jednego kraju do drugiego, a następnie podzielić je na inwestycje w zaawansowane opcje finansowe lub na rynkach zagranicznych.
Etap integracji to zwrot pieniędzy przestępcy. Chociaż istnieje wiele sposobów na odzyskanie pieniędzy, wydaje się, że fundusze pochodzą z legalnego źródła, a proces ten nie może przyciągać uwagi. Na przykład kosztowności, takie jak majątek, dzieła sztuki, biżuteria lub luksusowe samochody, można kupić i przekazać przestępcy.
Przykład Smurfingu
Jednym ze sposobów, w jaki przestępcy przenoszą pieniądze na całym świecie, jest „smurfing z kukułką”. Załóżmy, że przestępca z Nowego Jorku jest winien przestępcy z Londynu 9 000 dolarów, a kupiec z Londynu jest winien 9 000 dolarów nowojorskiemu dostawcy.
- Kupiec z Londynu udaje się do London Bank i wpłaca 9000 USD z instrukcjami, aby przelać pieniądze do banku dostawcy w Nowym Jorku.
- Londyński bankier, współpracujący z przestępcą z Nowego Jorku, poleca przestępcy z Nowego Jorku, aby zdeponował 9000 dolarów na koncie bankowym dostawcy z Nowego Jorku.
- Londyński bankier przesyła następnie 9 000 dolarów z konta londyńskiego kupca na konto londyńskiego przestępcy.
Kupiec z Londynu i dostawca z Nowego Jorku nie wiedzą, że fundusze nigdy nie zostały przekazane bezpośrednio. Wiedzą tylko, że kupiec z Londynu zapłacił 9 000 dolarów, a dostawca z Nowego Jorku otrzymał 9 000 dolarów. Jednak jeśli zostanie złapany, londyński bankier może ponieść poważne konsekwencje.