No Dealing Desk (NDD)

Kim jest Broker No Dealing Desk (NDD)?

No Dealing Desk opisuje platformę transakcyjną oferowaną przez brokera forex, która zapewnia niefiltrowany dostęp do kursów wymiany na rynku międzybankowym. W przeciwieństwie do Dealing Desk, czyli brokerów zajmujących się tworzeniem rynku, którzy publikują stawki i ceny, które są podobne, ale nie takie same, jak stawki na rynku międzybankowym, brokerzy NDD oferują tak zwaną realizację transakcji forex w ramach przetwarzania bezpośredniego (STP).

Jak działa broker No Dealing Desk (NDD)

Brokerzy Forex, którzy używają tego systemu, współpracują bezpośrednio z rynkowymi dostawcami płynności. Podczas handlu za pośrednictwem biura bez transakcji, zamiast współpracować z jednym dostawcą płynności, inwestor ma do czynienia z wieloma dostawcami, aby uzyskać najbardziej konkurencyjną ofertę i cenę sprzedaży. Inwestor korzystający z tej metody ma dostęp do natychmiastowo wykonalnych stawek. Mogą używać metod ECN, aby to zadziałało.

Konsekwencje bezpośredniego kontaktu z rynkiem międzybankowym są dwojakie: wielkość spreadów walutowych i wysokość dodatkowych kosztów zawarcia transakcji. Z brokerem NDD inwestorzy są narażeni bezpośrednio na dokładny spread dostępny dla klientów detalicznych na rynku międzybankowym. W zależności od pary walutowej będącej przedmiotem obrotu oraz w zależności od porównywanego brokera zajmującego się transakcjami, brokerzy NDD mogą oferować szersze spready. Oznacza to, że koszt zawarcia transakcji jest większy (ponieważ handlowcy detaliczni muszą zrezygnować z wartości spreadu przy każdej transakcji w obie strony).

Dodatkowo, broker NDD może pobierać opłatę za wymianę lub prowizję, ponieważ przekazują spread bezpośrednio do klienta, więc muszą pobierać opłaty w inny sposób lub grozić, że nie będą zarabiać pieniędzy na swoje usługi. Na te dwa sposoby handel z brokerem NDD może z czasem stać się droższy w porównaniu z pośrednikami zajmującymi się transakcjami.

Brokerzy zajmujący się animowaniem rynku

Broker NDD jest przeciwieństwem brokerów tworzących rynek, którzy próbują stanąć między klientami a rynkiem międzybankowym jako sposób na (teoretycznie) szybsze i bardziej wydajne transakcje. Aby to zrobić, akceptują ryzyko, że będą w stanie przewidzieć zmiany na rynku na tyle dobrze, aby chronić się przed ryzykiem rynkowym.

Celem z ich strony jest uczynienie handlu wygodnym i tańszym, aby handlowcy detaliczni chcieli robić z nimi interesy. Aby to zrobić, nie pomagają traderowi w bezpośredniej pracy z rynkiem międzybankowym, ale raczej tworzą rynek lub innymi słowy oferują transakcje, w których mogą przynieść spread potencjalnie taki sam lub nawet bliższy niż kurs rynku międzybankowego. W takiej transakcji sprzedawca detaliczny odnosi korzyści, płacąc mniej pieniędzy. Broker czerpie korzyści, ponieważ zachowuje cały spread.

Wadą jest to, że aby to osiągnąć, pośrednicy zajmujący się transakcjami tworzą rynek, często zajmując drugą stronę transakcji – stawiając ich w bezpośrednim konflikcie interesów z klientem. Dopóki są bardzo biegli w oferowaniu takich cen i nie odchodzą od stawek międzybankowych, ten model biznesowy przynosi korzyści zarówno im, jak i ich klientom. Ale nie zawsze jest to łatwe do zrobienia, a niektórzy brokerzy zajmujący się transakcjami musieli podlegać przepisom, aby źle prowadzić swoje modele biznesowe.

Korzystając z punktu transakcyjnego, broker forex, który jest zarejestrowany jako sprzedawca prowizji kontraktów futures (FCM) i detaliczny dealer walutowy (RFED), może zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, aby zrównoważyć transakcje, a nawet zaoferować bardziej konkurencyjne spready. Jeśli używany jest system no- deal-desk, pozycje są automatycznie kompensowane, a następnie przesyłane bezpośrednio do międzybanku, co może, ale nie musi, być korzystne dla sprzedawcy detalicznego.