Rezerwy pożyczone netto
Co to są rezerwy pożyczone netto?
Pożyczone rezerw netto był jednym boku statystykę, która była (do 2013) wydany w tygodniowych danych Rezerwy Federalnej pokazujące różnicę między nadwyżek rezerw banków przechowywanych na rachunku w Fed i płynnych rezerw banków miał zapożyczonych z Fed. Kiedy ta różnica (nadwyżka rezerw – pożyczki) była liczbą ujemną, co oznaczało, że system bankowy jako całość bardziej zadłużał się w pożyczkach netto z Fed niż pożyczał w Fed (utrzymując nadwyżki depozytów rezerwowych).
Kluczowe wnioski
- Rezerwy pożyczone netto były częścią serii danych opublikowanych wcześniej przez Rezerwę Federalną, wskazujących na stopień napięć w systemie bankowym.
- Podczas kryzysu finansowego w 2008 r. Rezerwy pożyczone netto gwałtownie wzrosły, a następnie zostały zarezerwowane, gdy zmieniła się polityka pieniężna Fed.
- W obecnej erze polityki pieniężnej Fed ta seria statystyczna straciła na znaczeniu jako wskaźnik stresu finansowego i nie jest już publikowana.
Zrozumienie rezerw pożyczonych netto
W przeszłości banki depozytowe były zobowiązane do utrzymywania pewnej ilości rezerw przez cały czas pod ręką, w gotówce lub depozytach w swoim regionalnym oddziale Rezerwy Federalnej. Każda kwota przekraczająca to minimum była w istocie pożyczką krótkoterminową dla Fed w tym samym sensie, w jakim depozyty bankowe, które konsumenci i przedsiębiorstwa przechowują na swoich rachunkach bankowych, są krótkoterminową pożyczką dla banku.
Z drugiej strony, jeśli banki nie miały wystarczających rezerw płynnych, aby zaspokoić minimalne (lub inne potrzeby płynnościowe), mogłyby pożyczać bezpośrednio od Rezerwy Federalnej, pełniąc funkcję pożyczkodawcy ostatniej instancji, poprzez okno dyskontowe..
Różnica między tymi dwiema kwotami (kwotą nadwyżki rezerw utrzymywanych przez banki a całkowitym zaciągnięciem pożyczki z programów pożyczkowych Fed) wskazywałaby w pewnym sensie, czy banki udzielały kredytów netto, czy też zaciągały pożyczki z Systemu Rezerwy Federalnej. Gdy całkowite pożyczki z Fed przekroczyły łączną nadwyżkę rezerw we wszystkich bankach, liczba ta byłaby ujemna netto i byłaby określana jako „rezerwy pożyczone netto”, ponieważ banki netto pożyczały więcej od Fed. W odwrotnej sytuacji, gdy banki utrzymywały łącznie więcej nadwyżek rezerw niż kwota pożyczona przez banki od Fed, liczba ta byłaby dodatnia i byłaby określana jako „wolne rezerwy netto”.
W czasach napięć finansowych banki musiałyby zmagać się z presją na swoje rezerwy ze względu na potrzeby płynnościowe i żądania wykupu, a więcej banków musiałoby uciekać się do pożyczek zabezpieczających z okna dyskontowego Fed, aby uniknąć niewywiązania się ze swoich zobowiązań rynkowych. Doprowadziłoby to do powstania rezerw pożyczonych netto w miarę wzrostu zadłużenia z dyskontem i spadku nadwyżki rezerw bankowych. Rezerwy pożyczone netto mogą zatem wskazywać na ograniczone środowisko kredytowe w stosunku do popytu na kredyty i rosnących stóp procentowych.
Kryzys finansowy i koniec rezerw pożyczonych netto
W czasie kryzysu finansowego w 2008 roku i wynikającej z niego Wielkiej Recesji Fed wprowadził liczne środki nadzwyczajne i pożyczył ogromne sumy bankom i innym instytucjom finansowym, starając się ustabilizować sektor finansowy. Pożyczki banków od Fed wzrosły znacznie powyżej nadmiernych rezerw w 2008 r., Tworząc rekordowe poziomy rezerw pożyczonych netto, które do października 2008 r. Osiągnęły -136 miliardów dolarów.
Jesienią 2008 r. Fed po raz pierwszy zaczął płacić bankom odsetki od ich nadwyżek rezerw utrzymywanych w Fed. Dało to bankom motywację do utrzymywania (i otrzymywania płatności odsetek za) więcej nadwyżek rezerw, zwłaszcza biorąc pod uwagę skrajne poziomy ryzyka i niepewności w udzielaniu kredytów na rynku. Jednocześnie, z powodu ogromnych zastrzyków rezerw, w które Fed angażował się poprzez różne nowatorskie instrumenty kredytowe i luzowanie ilościowe, banki zalały nowe rezerwy.
W rezultacie jesienią 2008 r. Eksplodowały nadmierne rezerwy, szybko przekraczając łączne pożyczki z dyskontem o setki miliardów, a następnie biliony dolarów, co doprowadziło do bezprecedensowego poziomu wolnych rezerw netto. W następnych latach stworzyło to środowisko, w którym obfite nadwyżki rezerw były normą i rutynowo znacznie przewyższały możliwości kredytowe Fed w okresie dyskontowym. Miara pożyczonych lub wolnych rezerw netto stała się mniej przydatna jako wskaźnik stresu w systemie finansowym, biorąc pod uwagę nowe otoczenie polityki pieniężnej, a gromadzenie tej statystyki zakończyło się w 2013 r.