Składki na ubezpieczenie społeczne (NIC)
Składki na ubezpieczenie społeczne (NIC): przegląd
Składki na ubezpieczenie społeczne (NIC) to podatki płacone przez brytyjskich pracowników i pracodawców w celu finansowania rządowych programów świadczeń, w tym państwowych emerytur. Składki są dokonywane poprzez potrącenia z wynagrodzeń.
Odliczenie od składki na ubezpieczenie społeczne działa podobnie jak system potrącania podatku FICA w USA (FICA oznacza ustawę o federalnych składkach na ubezpieczenie. Fundusze zatrzymane płacą świadczenia z ubezpieczeń społecznych i Medicare).
Zrozumienie karty sieciowej
System ubezpieczeń społecznych (NI) został utworzony w 1911 r. W celu zapewnienia pomocy chorym i bezrobotnym pracownikom. Seria rozszerzeń w XX wieku poszerzyła jego zasięg o fundusze na Narodową Służbę Zdrowia, publiczny plan emerytalny i zasiłki dla bezrobotnych.
Kluczowe wnioski
- Składki na ubezpieczenie społeczne to podatki płacone przez pracowników i pracodawców w Wielkiej Brytanii
- Ubezpieczenie społeczne to ogólny termin obejmujący powszechną opiekę zdrowotną, publiczny program emerytalny i zasiłki dla bezrobotnych.
- Pracownicy mogą dokonywać dodatkowych dobrowolnych wpłat w celu podwyższenia kwoty emerytury, do której ostatecznie są uprawnieni.
Brytyjscy pracownicy płacą swój udział w składkach NI, aby z czasem nabyć uprawnienia do późniejszej wypłaty emerytury i innych świadczeń rządowych, takich jak zasiłek macierzyński.
W 2020 r. Stawka wynosiła 12% tygodniowych zarobków pracownika między równowartością około 220 USD a około 1200 USD, spadając do 2% powyżej tego maksimum.
Maksymalne regularne świadczenie emerytalne wynosiło około 215 USD tygodniowo od 2020 r.
Pracownicy mogą dobrowolnie wpłacać dodatkowe składki na ubezpieczenie społeczne, aby później kwalifikować się do wyższej emerytury. Osoby samozatrudnione i obywatele Wielkiej Brytanii pracujący poza granicami kraju również mogą dobrowolnie wpłacać składki w celu uzyskania uprawnień do emerytury.
Pracownik, który pracuje lub spodziewa się pracować krócej niż 35 lat, nie będzie kwalifikował się do maksymalnego świadczenia emerytalnego bez dokonywania dodatkowych dobrowolnych wpłat. Maksymalne świadczenie emerytalne w 2020 r. Wynosiło około 215 USD tygodniowo. Wypłata może być wyższa w przypadku pracowników, którzy wpłacają składki dobrowolne lub odraczają pobieranie zasiłku na późniejszy wiek.
Krótka historia karty sieciowej
Obecny system ubezpieczeń społecznych w Wielkiej Brytanii rozpoczął się wraz z ustawą o ubezpieczeniach społecznych z 1911 r. I był ograniczony do zasiłku dla bezrobotnych finansowanego przez rząd.
W tym czasie ubezpieczeniem zdrowotnym i świadczeniami emerytalnymi zarządzały prywatne związki zawodowe i „stowarzyszenia zatwierdzone” lub stowarzyszenia zawodowe. Emeryturę wypłacano osobom powyżej 70. roku życia w czasie, gdy tylko co czwarty Brytyjczyk żył tak długo.
Druga wojna światowa dobiegała końca, gdy rząd zaczął rozważać rozbudowę sieci bezpieczeństwa socjalnego w Wielkiej Brytanii. W marcu 1943 r. Premier Winston Churchill obiecał w audycji radiowej system „obowiązkowego krajowego ubezpieczenia wszystkich klas, od kołyski po grób”.
System funkcjonował w pełni dopiero w 1948 r. Od tego czasu był okresowo aktualizowany, rozszerzany i ograniczany w zależności od panującego klimatu politycznego.
Obecnie brytyjscy pracownicy płacą składkę na ubezpieczenie społeczne od 16 roku życia do oficjalnego wieku emerytalnego, który dla większości wynosi 65 lat, ale jest stopniowo podwyższany do 67 roku życia.