Transakcja wysoce lewarowana (HLT)

Co to jest transakcja o wysokim poziomie dźwigni (HLT)?

Transakcja wysoce lewarowana (HLT) to kredyt bankowy dla firmy, która ma duże zadłużenie. Transakcje wysoko lewarowane zostały spopularyzowane w latach 80. XX wieku jako sposób finansowania wykupów, przejęć lub dokapitalizowania. Wysoko lewarowane transakcje są ryzykowne, ponieważ zwiększają obciążenie długiem przedsiębiorstwa i często skutkują nieatrakcyjnym stosunkiem zadłużenia do kapitału własnego, ale dochód odsetkowy generowany z tych transakcji jest na tyle znaczący, że czyni je atrakcyjnymi dla inwestorów i instytucji finansowych.

Zrozumienie transakcji wysoko lewarowanych (HLT)

Uważa się, że transakcje o wysokim poziomie dźwigni są podobne do obligacji śmieciowych – a obligacje śmieciowe mogą być emitowane w ramach struktury transakcji. Zarówno obligacje śmieciowe, jak i transakcje o wysokim stopniu lewarowania są narażone na znaczne ryzyko niewypłacalności, ale HLT są bezpieczniejsze, ponieważ mają silniejsze zobowiązania dotyczące zadłużenia ze względu na ich strukturę. Wykupy lewarowane (LBO) są przykładem transakcji o wysokim stopniu lewarowania.

Transakcje o wysokim stopniu lewarowania często obejmują pewien rodzaj restrukturyzacji zadłużenia, niezależnie od tego, jaki jest zamiar finansowania. Wynika to po prostu z faktu, że istniejące poziomy zadłużenia firmy muszą zostać uwzględnione, aby mieć jakiekolwiek szanse na sukces w przyszłości. Efektem końcowym jest zwykle skomplikowana struktura długu z kilkoma rodzajami długu podporządkowanego. W zrestrukturyzowanym podmiocie pożyczkodawcy stojący za transakcją o wysokim stopniu lewarowania często kończą posiadaniem udziałów kapitałowych w nowym przedsiębiorstwie.

Wytyczne dotyczące transakcji o wysokiej dźwigni (HLT)

Wytyczne dotyczące wysoce lewarowanych transakcji zostały określone przez Amerykańskie Biuro Kontrolera Walut, Radę Rezerwy Federalnej i Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów. OCC ogólnie uważa transakcję o wysokim stopniu lewarowania jako transakcję, w której dźwignia finansowa pożyczkobiorcy, mierzona za pomocą zadłużenia do aktywów, zadłużenia do kapitału i przepływu środków pieniężnych do całkowitego zadłużenia, znacznie przekracza branżowe normy dźwigni finansowej. W zależności od specyfiki danej branży, spersonalizowane wskaźniki branżowe mogą zastąpić te szersze miary.

Aby pożyczkę można było zdefiniować jako HLT, generalnie musi ona spełniać pewne kombinacje następujących warunków:

• Wpływy wykorzystane do wykupów, przejęć i dokapitalizowania.
• Transakcja skutkuje znacznym wzrostem wskaźnika dźwigni kredytobiorcy. Branżowe wskaźniki referencyjne obejmują dwukrotny wzrost zobowiązań kredytobiorcy, w wyniku którego wskaźnik dźwigni bilansowej (pasywa ogółem / aktywa ogółem) jest wyższy niż 50% lub wzrost wskaźnika dźwigni bilansowej o ponad 75%. Inne kryteria obejmują podwyższenie wskaźników dźwigni operacyjnej pożyczkobiorcy ( zadłużenie do EBITDA lub dług uprzywilejowany / EBITDA) powyżej określonych poziomów.
• Transakcje są oznaczane jako HLT przez agenta syndykacji.
• Kredytobiorca jest oceniany jako firma nie posiadająca ratingu inwestycyjnego i charakteryzująca się wysokim stosunkiem zadłużenia do kapitału własnego.
• Ceny pożyczki wskazują, że firma nie posiada ratingu inwestycyjnego. Zwykle składa się z pewnego spreadu na londyńskiej stawce międzybankowej oferowanej ( LIBOR ), która zmienia się w zależności od warunków rynkowych.

Wytyczne dotyczące wysoce lewarowanych transakcji nie są regulacjami prawnymi. W przypadku restrukturyzowanego podmiotu istnieje domniemany wysoki poziom 6-krotności zadłużenia do EBITDA, ale kwota ta została wielokrotnie przekroczona. W przypadku wysoce lewarowanych transakcji, jak w przypadku prawie wszystkiego, limitem jest to, co kupi rynek.