Współczynnik pokrycia ze stałą opłatą

Jaki jest współczynnik pokrycia opłat stałych?

Wskaźnik pokrycia stałej opłaty (FCCR) mierzy zdolność firmy do pokrycia jej stałych opłat, takich jak spłaty zadłużenia, koszty odsetek i koszty leasingu sprzętu. Pokazuje, jak dobrze zarobki firmy mogą pokryć jej stałe wydatki. Banki często biorą pod uwagę ten wskaźnik, oceniając, czy pożyczyć pieniądze firmie.

Wzór na współczynnik pokrycia ze stałą opłatą jest następujący:

Jak obliczyć współczynnik pokrycia opłaty stałej

Obliczenia służące określeniu zdolności firmy do pokrycia jej stałych opłat rozpoczynają się od zysków przed odsetkami i podatkami  (EBIT) z rachunku zysków i strat firmy, a następnie dodają zwrot kosztów odsetek, kosztów leasingu i innych stałych opłat.

Następnie skorygowany EBIT dzieli się przez kwotę stałych opłat powiększonych o odsetki. Na przykład wynik wskaźnika wynoszący 1,5 pokazuje, że firma może płacić swoje stałe opłaty i odsetki 1,5 raza od zarobków.

Co mówi Ci wskaźnik pokrycia opłaty stałej?

Wskaźnik stałego obciążenia jest używany przez pożyczkodawców, którzy chcą przeanalizować wielkość przepływów pieniężnych, którymi firma dysponuje na spłatę zadłużenia. Niski wskaźnik często świadczy o braku możliwości dokonywania płatności na podstawie stałych opłat, a pożyczkodawcy w scenariuszu starają się tego unikać, ponieważ zwiększa to ryzyko, że nie zostaną spłacone.

Aby uniknąć tego ryzyka, wielu pożyczkodawców stosuje wskaźniki pokrycia, w tym wskaźnik pokrycia odsetek w  czasie  (TIE) i wskaźnik pokrycia stałej opłaty, aby określić zdolność firmy do zaciągnięcia i spłaty dodatkowego zadłużenia. Firma, która jest w stanie pokryć swoje stałe opłaty szybciej niż jej rówieśnicy, jest nie tylko wydajniejsza, ale i bardziej dochodowa. To firma, która chce pożyczyć pieniądze, aby sfinansować wzrost, a nie radzić sobie z trudnościami.

Sprzedaż firmy oraz koszty związane z jej sprzedażą i działalnością składają się na informacje wykazane w rachunku zysków i strat. Niektóre koszty są kosztami zmiennymi i zależą od wielkości sprzedaży w danym okresie. Wraz ze wzrostem sprzedaży rosną również koszty zmienne. Inne koszty są stałe i należy je opłacić niezależnie od tego, czy firma prowadzi działalność. Te koszty stałe mogą obejmować takie pozycje, jak opłaty za dzierżawę sprzętu, płatności z tytułu ubezpieczenia, spłaty rat istniejącego zadłużenia i preferowane wypłaty dywidendy.

Przykład używanego współczynnika pokrycia ze stałą opłatą

Celem obliczenia wskaźnika pokrycia opłat stałych jest sprawdzenie, jak dobrze zarobki mogą pokryć opłaty stałe. Wskaźnik ten jest bardzo podobny do wskaźnika TIE, ale jest miarą bardziej konserwatywną, uwzględniającą dodatkowe opłaty stałe, w tym koszty leasingu.

Wskaźnik pokrycia opłaty stałej różni się nieco od wskaźnika TIE, chociaż można zastosować tę samą interpretację. Wskaźnik pokrycia opłaty stałej dodaje raty leasingowe do  zysku przed dochodami i podatkami (EBIT), a następnie dzieli przez łączne koszty odsetek i leasingu.

Powiedzmy, że firma A odnotowuje zysk operacyjny w wysokości 300 000 USD, raty leasingowe w wysokości 200 000 USD oraz koszty odsetek w wysokości 50 000 USD. Obliczenie to 300 000 $ plus 200 000 $ podzielone przez 50 000 $ plus 200 000 $, co daje 500 000 $ podzielone przez 250 000 $ lub dwukrotny współczynnik pokrycia stałej opłaty.

Zyski firmy są dwa razy większe niż koszty stałe, które uważa się za niskie. Dzieje się tak, ponieważ firma byłaby w stanie zapłacić stałe opłaty tylko dwukrotnie z zarobkami, które posiada, zwiększając ryzyko, że nie będzie w stanie dokonywać płatności w przyszłości. Im wyższy ten współczynnik, tym lepiej.