Rezerwa wyrównawcza
Co to jest rezerwa wyrównawcza?
Rezerwa wyrównawcza to długoterminowa rezerwa, którą firma ubezpieczeniowa utrzymuje, aby zapobiec uszczupleniu przepływów pieniężnych w przypadku poważnych nieprzewidzianych katastrof.
Jak działają rezerwy wyrównawcze
Katastrofalne zdarzenie – takie jak powódź, trzęsienie ziemi lub pożar – może spowodować poważne wyczerpanie rezerw wyrównawczych towarzystwa ubezpieczeniowego. Rezerwy te można postrzegać jako „fundusz na deszczowy dzień” ubezpieczyciela, obejmujący nieprzewidziane i często kosztowne zdarzenia. Na przykład potężna burza uderza w obszar, na którym ubezpieczyciel ubezpieczył kilka nieruchomości. Rezerwa wyrównawcza pozwoli ubezpieczycielowi na pokrycie wynikających z tego dużych strat. Powodzie, pożary i tornada mogą spowodować podobnie duże straty.
Kluczowe wnioski
- Rezerwa wyrównawcza to rezerwa utrzymywana przez firmę ubezpieczeniową w celu zapobiegania wyczerpywaniu się środków pieniężnych w wyniku katastrof, takich jak powodzie, tornada i pożary.
- W Wielkiej Brytanii ubezpieczyciele muszą przestrzegać określonych zasad, takich jak wysokość rezerw, które należy utrzymywać, i ile można przenieść do iz rezerw.
- Przepisy dotyczące firm ubezpieczeniowych (rezerw) z 1996 r. Szczegółowo opisują zasady regulujące rezerwy wyrównawcze dla brytyjskich towarzystw ubezpieczeniowych.
Rezerwy wyrównawcze w Wielkiej Brytanii
Przepisy dotyczące towarzystw ubezpieczeniowych (rezerw) z 1996 r. Zawierają wszystkie szczegóły dotyczące zasad regulujących rezerwy wyrównawcze dla brytyjskich towarzystw ubezpieczeniowych. Poniżej znajduje się podsumowanie głównych punktów dotyczących rezerw na ubezpieczenia pozakredytowe.
Przedsiębiorstwo powinno posiadać dwie oddzielne rezerwy wyrównawcze: jedną dla ubezpieczeń kredytu i jedną dla wszystkich innych rodzajów działalności. W każdym przypadku na koniec każdego roku obrotowego spółka oblicza kwotę wszelkich transferów do rezerwy i oddzielnie określa kwotę wszelkich przesunięć z rezerwy. Ponadto istnieje nadrzędna kalkulacja zapewniająca, że na koniec roku budżetowego rezerwa wyrównawcza nie przekroczy maksymalnej dopuszczalnej wartości.
W przypadku działalności innej niż ubezpieczenia kredytu istnieje pięć kategorii działalności, dla których wymagane są rezerwy wyrównawcze:
- Grupa biznesowa A: Szkody majątkowe, w tym odpowiadające im umowy reasekuracji proporcjonalnej
- Grupa biznesowa Β: Bezpośrednie, fakultatywne i proporcjonalne wynikające z umowy ryzyko strat
- Grupa biznesowa C: działalność morska i lotnicza, w tym odpowiednia działalność związana z umowami reasekuracji
- Grupa biznesowa D: Ryzyka jądrowe
- Grupa biznesowa Ε: kategorie działalności wynikające z umów reasekuracji nieproporcjonalnej odpowiadające działalności w klasie rachunkowej 6 (szkody majątkowe) i wynikające z umowy reasekuracji nieproporcjonalnej ryzyko strat wtórnych
Przeniesienia do rezerwy powinny stanowić procent składek przypisanych netto, zgodnie z poniższym harmonogramem:
- Grupa biznesowa A: 3 proc
- Business Group Β: 3 proc
- Grupa biznesowa C: 6 procent
- Grupa biznesowa D: 75 procent
- Grupa biznesowa Ε: 11%
Przeniesienia z rezerwy powinny stanowić kwotę pokrywającą wszelkie „nienormalne straty”. Kwota ta jest ustalana według odrębnych zasad w zależności od tego, czy działalność jest rozliczana na podstawie roku wypadku, czy roku ubezpieczeniowego. Zasadniczo strata anormalna to nadwyżka poniesionych szkód (bez reasekuracji i innych kwot odzyskanych, z wyłączeniem kosztów likwidacji szkód, ale z uwzględnieniem bezpośrednich kosztów likwidacji szkód) nad odsetkami składek netto (reasekuracyjnych).
Ścisłe definicje są różne dla podstaw rozliczania wypadków i roku ubezpieczeniowego. Kwoty te są obliczane osobno dla tych dwóch podstaw, a następnie agregowane dla każdej grupy biznesowej, a ta łączna kwota jest przenoszona, z zastrzeżeniem maksymalnej wartości grupy biznesowej. Jako podstawę rozliczenia roku wypadku stosuje się składki zarobione netto, natomiast w przypadku roku ubezpieczenia składki przypisane netto.