Definicja współczynnika CAPE

Jaki jest współczynnik CAPE?

Współczynnik CAPE to miara wyceny, która wykorzystuje realne zyski na akcję (EPS) w okresie 10 lat, aby wyrównać wahania zysków przedsiębiorstw, które występują w różnych okresach cyklu biznesowego. Wskaźnik CAPE, używając akronimu dla cyklicznie korygowanego stosunku ceny do zysków, został spopularyzowany przez profesora Yale University Roberta Shillera. Znany jest również jako wskaźnik P / E Shillera. Wskaźnik P / E to miernik wyceny, który mierzy cenę akcji w stosunku do zysku firmy na akcję. EPS to zysk spółki podzielony przez pozostające w obrocie akcje.

Wskaźnik ten jest zwykle stosowany do szerokich indeksów akcji w celu oceny, czy rynek jest niedowartościowany lub przeszacowany. Chociaż współczynnik CAPE jest popularną i powszechnie stosowaną miarą, kilku czołowych praktyków z branży zakwestionowało jego użyteczność jako predyktora przyszłych zwrotów na giełdzie.

Wzór na współczynnik CAPE to:

Co mówi współczynnik CAPE?

Rentowność przedsiębiorstwa w znacznym stopniu zależy od różnych wpływów cyklu gospodarczego. Podczas ekspansji zyski znacznie rosną, ponieważ konsumenci wydają więcej pieniędzy, ale podczas recesji konsumenci kupują mniej, zyski spadają i mogą przekształcić się w straty. Podczas gdy wahania zysków są znacznie większe w przypadku firm z sektorów cyklicznych – takich jak surowce i finanse – niż w przypadku firm z sektorów defensywnych, takich jak usługi użyteczności publicznej i farmaceutyki, niewiele firm może utrzymać niezmienną rentowność w obliczu głębokiej recesji.

Ponieważ zmienność zysków na akcję powoduje również znaczne odbijanie się wskaźników ceny do zysku (P / E), Benjamin Graham i David Dodd zalecili w swojej przełomowej książce Security Analysis z 1934 r., Że do badania wskaźników wyceny należy użyć średniej zarobków najlepiej przez siedem lub dziesięć lat.

Przykład stosowanego współczynnika CAPE

Cyklicznie dostosowany stosunek ceny do zysków (CAPE) pojawił się początkowo w centrum uwagi w grudniu 1996 r., Po tym, jak Robert Shiller i John Campbell przedstawili Rezerwie Federalnej badanie, które sugerowało, że ceny akcji rosły znacznie szybciej niż zyski. Zimą 1998 r. Shiller i Campbell opublikowali przełomowy artykuł „Wskaźniki wyceny i długoterminowe prognozy giełdowe”, w którym poprawili zyski indeksu S&P 500, biorąc średnią rzeczywistych zarobków z ostatnich 10 lat, cofając się do 1872 roku.

Wskaźnik ten był na rekordowym poziomie 28 w styczniu 1997 r., A jedyny inny przypadek (w tamtym czasie) porównywalnie wysokiego wskaźnika miał miejsce w 1929 r. Shiller i Campbell twierdzili, że wskaźnik przewidywał, że rzeczywista wartość rynku będzie niższa o 40% za dziesięć lat niż było w tamtym czasie. Ta prognoza okazała się niezwykle prorocza, ponieważ krach rynkowy w 2008 r. Przyczynił się do spadku indeksu S&P 500 o 60% w okresie od października 2007 r. Do marca 2009 r.

Wskaźnik CAPE dla S&P 500 systematycznie rósł w drugiej dekadzie bieżącego tysiąclecia, w miarę jak ożywienie gospodarcze w USA nabrało rozpędu, a ceny akcji osiągnęły rekordowe poziomy. W czerwcu 2018 r. Wskaźnik CAPE wyniósł 33,78 w porównaniu z długoterminową średnią 16,80. Fakt, że wcześniej wskaźnik przekraczał 30 tylko w latach 1929 i 2000, wywołał burzliwą debatę o tym, czy podwyższona wartość wskaźnika zapowiada poważną korektę rynkową.

Ograniczenia współczynnika CAPE

Krytycy współczynnika CAPE twierdzą, że nie jest on zbyt użyteczny, ponieważ jest on z natury rzeczy wybiegający w przeszłość, a nie w przyszłość. Inną kwestią jest to, że wskaźnik opiera się na wynikach GAAP (ogólnie przyjętych zasad rachunkowości), które uległy znacznym zmianom w ostatnich latach.

W czerwcu 2016 r. Jeremy Siegel z Wharton School opublikował artykuł, w którym stwierdził, że prognozy przyszłych zwrotów z kapitału przy użyciu wskaźnika CAPE mogą być zbyt pesymistyczne ze względu na zmiany w sposobie obliczania zysków GAAP. Siegel powiedział, że używanie spójnych danych o dochodach, takich jak zyski operacyjne lub NIPA (rachunek dochodu narodowego i produktu) po opodatkowaniu, zamiast zysków GAAP, poprawia zdolność prognozowania modelu CAPE i prognozuje wyższe stopy zwrotu z akcji w USA.