Szeroka oferta syntetycznego zaufania (BISTRO)

Co oznacza oferta szerokiego indeksu syntetycznego zaufania?

Szeroki indeks syntetyczny powierniczy oferujący (BISTRO) to zastrzeżona nazwa używana przez JP Morgan do tworzenia zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO) z kredytowych instrumentów pochodnych. BISTRO zostało wprowadzone w 1997 roku i było poprzednikiem zyskujących na popularności syntetycznych zabezpieczonych produktów dłużnych. Te produkty dłużne zostały uznane za przyczyniające się do kryzysu finansowego w latach 2007-2008.

Zrozumienie syntetycznej oferty zaufania o szerokim indeksie (BISTRO)

Szeroka oferta indeksu syntetycznego zaufania (BISTRO) została uznana za przełomowy instrument finansowy w momencie jej uruchomienia. Uważa się, że BISTRO jest jednym z pierwszych syntetycznych zabezpieczonych  instrumentów dłużnych (CDO), jakie kiedykolwiek stworzono. Jako taka pomogła przekształcić nowoczesny sektor bankowy. Sektor finansowy stosował syntetyczne swapy walutowe, czyli umowy wymiany zobowiązań dłużnych i przyszłych przepływów pieniężnych w różnych walutach oraz zamiany obligacji i stóp procentowych od wczesnych lat osiemdziesiątych. BISTRO reprezentuje ewolucję tego pomysłu.

Zamiast zamiany dochodu z waluty lub obligacji JP Morgan zaproponował zamianę ryzyka niewypłacalności. Swapy byłyby syntetyczne lub sztucznie symulowane. Bank zgromadziłby kilka różnych zobowiązań dłużnych w postaci pożyczek i obligacji, a następnie pozwoliłby inwestorom inwestować w pakiety swapów ryzyka kredytowego. Struktura ta pozwoliła bankowi na przeniesienie ryzyka na inwestorów, jednocześnie generując dochód ze sprzedaży tego ryzyka.

Pierwsze oferty syntetycznych trustów z szerokim indeksem pojawiły się na rynku w grudniu 1997 r. I dotyczyły portfela bazowego 307 kredytów komercyjnych, a także obligacji korporacyjnych i komunalnych. Amerykańska Rezerwa Federalna zezwoliła JP Morganowi na zabezpieczenie kapitału regulacyjnego na potrzeby transakcji BISTRO. BISTRO cieszyło się ogromną popularnością wśród inwestorów, aw ciągu następnych 12 miesięcy pojawiły się cztery szersze oferty syntetycznych trustów indeksowych.

Początkowo stworzony jako sposób na zabezpieczenie się przed ryzykiem kredytowym przez JP Morgan, BISTRO ostatecznie otworzył duży nowy rynek w branży finansowej. Po wprowadzeniu BISTRO inne instytucje finansowe oferowały podobne produkty i rozwinęły struktury naśladowców.

Konsekwencje BISTRO

BISTRO zapoczątkowało erę syntetycznych zabezpieczonych instrumentów dłużnych typu CDO, które wykorzystywały kredytowe instrumenty pochodne do przenoszenia ryzyka kredytowego w portfelu. Rynek syntetycznych instrumentów CDO wzrósł znacznie, z 10 miliardów dolarów w 2000 roku do 105 miliardów dolarów w 2007 roku. Niektóre instytucje finansowe zaczęły tworzyć syntetyczne instrumenty CDO, które obejmowały aktywa w postaci nieruchomości, takie jak kredyty hipoteczne typu subprime, w bazowych pulach referencyjnych. W następstwie kryzysu finansowego z lat 2007-2008 eksperci argumentowali, że umożliwiając bankom zmianę ryzyka, syntetyczne instrumenty CDO przyczyniły się do krachu.