Wprowadzenie do indyjskiej giełdy
Mark Twain podzielił kiedyś świat na dwa rodzaje ludzi: tych, którzy widzieli słynny indyjski pomnik, Taj Mahal, i tych, którzy go nie widzieli. To samo można powiedzieć o inwestorach.
Są dwa rodzaje inwestorów: ci, którzy wiedzą o możliwościach inwestycyjnych wIndiach i ci, którzy tego niewiedzą. Chociaż giełdy w Indiach stanowią mniej niż 2,2% całkowitej globalnej kapitalizacji rynkowej na styczeń 2020 r., Po dokładniejszym przyjrzeniu się, znajdziesz te same rzeczy, których można oczekiwać od każdego obiecującego rynku.
Tutaj przedstawimy przegląd indyjskiej giełdy i tego, jak zainteresowani inwestorzy mogą uzyskać ekspozycję.
BSE i NSE
Większość transakcji na indyjskiej giełdzie odbywa się na dwóch giełdach: Bombay Stock Exchange (BSE) i National Stock Exchange (NSE). BSE istnieje od 1875 r. Z drugiej strony NSE została założona w 1992 r. I rozpoczęła działalność w 1994 r. Jednak obie giełdy stosują ten sam mechanizm handlu, godziny handlu i proces rozliczeniowy.
W lutym 2020 r. Na BSE było 5 518 firm notowanych na giełdzie2, podczas gdy konkurencyjna NSE miała około 1799 na dzień 31 grudnia 2019 r. Spośród wszystkich spółek notowanych na BSE, tylko około 500 firm stanowi ponad 90%. jego kapitalizacji rynkowej; reszta tłumu składa się z wysoce niepłynnych akcji.
Prawie wszystkie znaczące firmy z Indii są notowane na obu giełdach. BSE jest starszą giełdą, ale NSE jest największą giełdą pod względem wolumenu. W związku z tym NSE jest rynkiem o większej płynności. Pod względem kapitalizacji rynkowej oba są porównywalne i kosztują około 2,3 bln USD. Obie giełdy konkurują o przepływ zamówień, który prowadzi do obniżenia kosztów, efektywności rynkowej i innowacji. Obecność arbitrażu utrzymuje ceny na dwóch giełdach w bardzo wąskim przedziale.
Mechanizm handlowy
Handel na obu giełdach odbywa się za pośrednictwem otwartej elektronicznej księgi zleceń z limitem, w której dopasowywanie zleceń jest wykonywane przez komputer handlowy. Nie ma animatorów rynku, a cały proces jest sterowany zleceniami, co oznacza, że zlecenia rynkowe składane przez inwestorów są automatycznie łączone z najlepszymi zleceniami z limitem. W rezultacie kupujący i sprzedający pozostają anonimowi.
Zaletą rynku kierowanego zleceniami jest to, że zapewnia większą przejrzystość poprzez wyświetlanie wszystkich zleceń kupna i sprzedaży w systemie handlowym. Jednak w przypadku braku animatorów rynku nie ma gwarancji, że zlecenia zostaną wykonane.
Wszystkie zlecenia w systemie transakcyjnym muszą być składane za pośrednictwem brokerów, z których wielu zapewnia możliwość handlu online klientom detalicznym. Inwestorzy instytucjonalni mogą również skorzystać z opcji bezpośredniego dostępu do rynku (DMA), w której wykorzystują terminale handlowe udostępniane przez brokerów do składania zleceń bezpośrednio do systemu obrotu giełdowego.
Godziny rozliczenia i handlu
Rynki akcji na rynku kasowym następują po rozliczeniu kroczącym T + 2.5 Oznacza to, że jakakolwiek transakcja odbywająca się w poniedziałek zostanie rozliczona do środy. Wszystkie transakcje na giełdach odbywają się między 9:55 a 15:30 czasu indyjskiego standardowego (+ 5,5 godziny GMT), od poniedziałku do piątku. Akcje muszą być dostarczane w formie zdematerializowanej, a każda giełda posiada własną izbę rozliczeniową, która przyjmuje na siebie całe ryzyko rozliczeniowe, pełniąc rolę centralnego kontrpartnera.
Indeksy rynkowe
Dwa znaczące indeksy rynku indyjskiego to Sensex i Nifty. Sensex to najstarszy indeks rynkowy akcji;obejmuje akcje 30 firm notowanych na BSE, które stanowią około 47% kapitalizacji indeksu w wolnym obrocie. Został utworzony w 1986 roku i dostarcza dane szeregów czasowych od kwietnia 1979 roku.
Innym indeksem jest Standard and Poor’s CNX Nifty ;obejmuje 50 akcji notowanych na NSE, co stanowi około 46,9% jej kapitalizacji w wolnym obrocie. Został utworzony w 1996 r. I dostarcza dane szeregów czasowych od lipca 1990 r.
Regulacja rynku
Ogólna odpowiedzialność za rozwój, regulację i nadzór nad rynkiem akcji spoczywa na Radzie Papierów Wartościowych i Giełd Indii (SEBI), która została utworzona w 1992 roku jako niezależny organ. Od tego czasu SEBI konsekwentnie stara się ustanawiać reguły rynkowe zgodnie z najlepszymi praktykami rynkowymi. Posiada szerokie uprawnienia w zakresie nakładania kar na uczestników rynku w przypadku naruszenia.
Kto może inwestować w Indiach?
Indie zaczęły zezwalać na inwestycje zewnętrzne dopiero w latach 90. Inwestycje zagraniczne dzielą się na dwie kategorie: bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) i zagraniczne inwestycje portfelowe (FPI). Wszystkie inwestycje, w których inwestor bierze udział w bieżącym zarządzaniu i funkcjonowaniu spółki, traktowane są jako BIZ, natomiast inwestycje w akcje bez kontroli nad zarządzaniem i operacjami traktowane są jako FPI.
Aby dokonać inwestycji portfelowych w Indiach, należy być zarejestrowanym jako zagraniczny inwestor instytucjonalny (FII) lub jako jedno z subkont jednego z zarejestrowanych FII. Obie rejestracje są przyznawane przez regulator rynku, SEBI.
Zagraniczni inwestorzy instytucjonalni obejmują głównie fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne, fundusze kapitałowe, państwowe fundusze majątkowe, firmy ubezpieczeniowe, banki i firmy zarządzające aktywami. Obecnie Indie nie zezwalają zagranicznym osobom na bezpośrednie inwestowanie na ich giełdzie. Jednak osoby o dużej wartości netto (o wartości netto co najmniej 50 mln USD) mogą być zarejestrowane jako subkonta FII.
Zagraniczni inwestorzy instytucjonalni i ich subkonta mogą inwestować bezpośrednio w dowolne akcje notowane na dowolnej giełdzie. Większość inwestycji portfelowych obejmuje inwestycje w papiery wartościowe na rynku pierwotnym i wtórnym, w tym akcje, obligacje i warranty spółek notowanych lub, które mają być notowane na uznanej giełdzie w Indiach. FII mogą również inwestować w nienotowane papiery wartościowe poza giełdami, pod warunkiem zatwierdzenia ceny przez Bank Rezerw Indii. Wreszcie, mogą inwestować w jednostki funduszy inwestycyjnych i instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu na dowolnej giełdzie.
FII zarejestrowana jako FII zajmująca się wyłącznie długiem może zainwestować 100% swojej inwestycji w instrumenty dłużne. Inne FII muszą zainwestować co najmniej 70% swoich inwestycji w kapitał własny. Pozostałe 30% można zainwestować w dług. FII muszą korzystać ze specjalnych rachunków bankowych niebędących rezydentami w rupiach, aby przesyłać pieniądze do iz Indii. Salda zgromadzone na takim rachunku mogą zostać w pełni repatriowane.
Ograniczenia i pułapy inwestycyjne
Rząd Indii określa limit BIZ, a dla różnych sektorów ustalono różne pułapy. Przez pewien czas rząd stopniowo zwiększał pułapy. Pułapy BIZ najczęściej mieszczą się w przedziale od 26% do 100%.
Domyślnie o maksymalnym limicie inwestycji portfelowych w konkretną spółkę giełdową decyduje limit BIZ określony dla sektora, do którego firma należy. Istnieją jednak dwa dodatkowe ograniczenia dotyczące inwestycji portfelowych. Po pierwsze, łączny limit inwestycji wszystkich FII, w tym ich subkont w danej firmie, został ustalony na 24% wpłaconego kapitału. Jednak to samo można podnieść do górnej granicy sektora, za zgodą zarządów spółki i akcjonariuszy.
Po drugie, inwestycja pojedynczego FII w jakąkolwiek konkretną firmę nie powinna przekraczać 10% opłaconego kapitału spółki. Przepisy zezwalają na oddzielny pułap 10% inwestycji dla każdego subkonta FII w każdej konkretnej firmie. Jednak w przypadku zagranicznych korporacji lub osób fizycznych inwestujących na subkonto ten sam pułap wynosi tylko 5%. Regulacje nakładają również ograniczenia na inwestycje w obrót instrumentami pochodnymi opartymi na akcjach na giełdach.
Inwestycje dla podmiotów zagranicznych
Zagraniczne podmioty i osoby fizyczne mogą uzyskać ekspozycję na indyjskie akcje za pośrednictwem inwestorów instytucjonalnych. Wiele funduszy inwestycyjnych skoncentrowanych na Indiach zyskuje popularność wśród inwestorów detalicznych. Inwestycje można również dokonywać za pośrednictwem niektórych instrumentów typu offshore, takich jak weksle udziałowe (PN), kwity depozytowe, takie jak amerykańskie kwity depozytowe (ADR) i globalne kwity depozytowe (GDR), fundusze giełdowe (ETF) i transakcje giełdowe notatki (ETN).
Zgodnie z przepisami indyjskimi, obligacje udziałowe reprezentujące indyjskie akcje bazowe mogą być emitowane za granicą przez FII tylko podmiotom regulowanym. Jednak nawet drobni inwestorzy mogą inwestować w amerykańskie kwity depozytowe reprezentujące podstawowe akcje niektórych znanych indyjskich firm, notowanych na nowojorskiej giełdzie i Nasdaq. ADR-y są denominowane w dolarach i podlegają regulacjom amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Podobnie globalne kwity depozytowe są notowane na giełdach europejskich. Jednak wiele obiecujących indyjskich firm nie korzysta jeszcze z ADR ani GDR, aby uzyskać dostęp do zagranicznych inwestorów.
Inwestorzy detaliczni mają również możliwość inwestowania w fundusze ETF i ETN oparte na akcjach indyjskich. Fundusze ETF zorientowane na Indie inwestują głównie w indeksy złożone z indyjskich akcji. Większość akcji uwzględnionych w indeksie to te, które są już notowane na NYSE i Nasdaq.
Począwszy od 2020 roku, dwoma najbardziej znanymi funduszami ETF opartymi na akcjach indyjskich są iShares MSCI India ETF ( INPTF ). Zarówno fundusze ETF, jak i ETN stanowią dobrą okazję inwestycyjną dla inwestorów zewnętrznych.
Podsumowanie
Rynki wschodzące, takie jak Indie, szybko stają się motorem przyszłego wzrostu. Obecnie tylko bardzo niski procent oszczędności Indian w gospodarstwach domowych jest inwestowany na krajowej giełdzie, ale produkt krajowy brutto (PKB) rośnie w tempie 7–8% rocznie w ciągu ostatnich kilku lat, choć w przedziale 6% dla 2018 i 2019 oraz stabilny rynek finansowy, być może zobaczymy, że do wyścigu dołączy więcej pieniędzy. Może to właściwy moment, aby inwestorzy zewnętrzni poważnie myśleli o przyłączeniu się do indii.